บทที่ 43 บทที่ 21 ความมืดกับความคิด (1)

Rrrrrrrr….Rrrrrrrr

โทรศัพท์ในโหมดปิดเสียงสั่นกระทบกับพื้นโต๊ะข้างหัวเตียงจนน่ารำคาญ หญิงสาวสะลึมสะลือพลางควานหาโทรศัพท์มือถืออย่างสะเปะสะปะ

“ฮัลโหล” เธอตอบปลายสายเสียงงัวเงีย

(“สวัสดีไอ้คีย์เซียเพื่อนรัก”) ปลายสายตอบกลับมาราวสนิทสนมมานานปี หญิงสาวปรือตามองหน้าจอโทรศัพท์...ปรากฏว่าเป็นเบอร์โทรที่เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ