บทที่ 16 EP 02 ผู้ชายใส่สูท [6]
ผมยังคงนั่งมองทุกคนทำงานกันด้วยความตั้งอกตั้งใจต่อไปเรื่อยๆ ผ่านไปหลายชั่วโมงก็ไม่เห็นมีทีท่าว่าใครจะบ่นว่าเหนื่อยหรือหิว แม้แต่ตัวไอ้โอบเองก็ดูเหมือนกำลังสนุก ผมได้ยินมันกับไอ้ต๊อดหยอกล้อกันราวกับว่าสนิทกันว่านมนาน ส่วนตังเมก็หัวเราะจนท้องแข็ง โดยมีไอติมเดินส่ายหัวด่อกแด่กไปมา นานเข้าก็ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นส่วนเกินของที่ตรงนี้ยังไงชอบกล
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าได้ ชุดสุดท้ายแล้วเว้ยไอ้แสบ”
ฉายาใหม่ของไอ้โอบที่ไอ้ต๊อดตั้งให้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน
ไอ้โอบเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตังเมถือขึ้นมาเตรียมเอาไว้ให้ที่น้ำด้านใน ซึ่งนี่น่าจะเป็นเวลาพักเสียงของทุกคน เพราะถ้าไอ้โอบยืนอยู่ด้วย ไม่มีทางที่ทุกคนจะเงียบกันแบบนี้แน่ๆ
“สนุกกันใหญ่เลยนะพวกมึง” ผมอดไม่ได้ที่จะแซว พูดจบก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า เพราะหยิบมาเล่นระหว่างที่ทำงานไปแก้เซ็ง เท่าที่เห็นแล้วมันไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงน่ะ อีกอย่างผมไม่อยากจะจ้องไอ้โอบมันมาก กลัวมันเกร็งแล้วจะทำงานออกมาได้ไม่ดี ดูไม่เป็นธรรมชาติก็เลยต้องทำเป็นนั่งมองหน้าจอแล้วแอบมองมันเป็นระยะๆ
“ผมล่ะอยากจะถามมันเหลือเกินว่าเมื่อคืนไปโดนตัวไหนมา เด็กห่าอะไร กวนตีนจริงๆ” ไอติมออกปากทั้งที่มันเองก็ยังยิ้มกว้างไม่หุบ
“พี่ศิลาจะลองมาเช็กภาพเลยมั้ยครับ ผมว่ามันโอเคนะ ดูดีหมด เหลือแค่พี่จะชอบรูปไหน” ไอ้ต๊อดหันมาชวน ผมก็เลยลุกขึ้นไปดูภาพถ่ายฝีมือมันเสียหน่อย
สายตาจ้องไปที่ภาพถ่ายหน้าจะหลายร้อยภาพที่โชว์อยู่บนหน้าจอแล็ปท็อปของไอ้ต๊อด มันรีบกดให้ผมเลือกดูทีละภาพ ซึ่งแต่ละภาพที่มันเลือกขึ้นมาก็ดูดีจนยากจะปฏิเสธว่าผมน่าจะเจองานหนักเข้าเสียแล้ว
“หน้าตามันสดใสดีนะพี่ ยิ้มเป็นธรรมชาติทุกรูปเลย”
“อืม” ผมตอบสั้นๆ แต่ยังไม่ได้พูดอะไร แค่มองผ่านๆ น่ะ เพราะยังไงไอ้ต๊อดมันต้องส่งไฟล์ภาพทั้งหมดให้ผมอยู่แล้ว เดี๋ยวค่อยไปนั่งดูอย่างละเอียดอีกทีๆ หลังก็แล้วกัน
“ชุดสุดท้ายตรงไหนครับพี่ต๊อด” เสียงไอ้โอบดังมาจากอีกฟากของจุดที่พวกเรายืนอยู่ ทันทีที่มันถามออกมา ทุกคนที่ยืนจ้องภาพถ่ายของมันอยู่ก็พากันมองตรงไปที่มันทันที
“บ้าฉิบ!”
ผมได้ยินเสียงไอ้ต๊อดสบถเบาๆ ตังเมหันหน้ากลับออกมาแล้วเม้มปากยิ้ม ในขณะที่ไอ้ไอติมยกมือขึ้นเกาท้ายทอยแล้วเดินหนีออกไปหน้าตาเฉย ส่วนผมน่ะเหรอ กลืนน้ำลายทำไมก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน
“ตรง...ตรงไหนดีครับพี่ศิลา”
อ้าวไอ้เวรต๊อด ไหงโยนมาที่ผมเฉยเลย
ผมอึกอักนิดหน่อย ยอมรับว่าเสียอาการเพราะไม่คิดมาก่อนว่าไอ้โอบมันจะขาวเบอร์นี้ หัวนมแม่งชมพูเชียว ทั้งที่รู้ตัวว่าผมไม่โคตรเสียมารยาทคิดแบบนั้นแต่มันเห็นแล้วก็อดจะมองไม่ได้เลยจริงๆ แต่จะปรับเปลี่ยน แก้ไขหรือยกเลิกอะไรก็ไม่มีทางทำได้หรอกเพราะภาพเซ็ตสุดท้ายเป็นคอลเลคชั่นกางเกง ซึ่งมันมีแค่เฉพาะกางเกงนั่นแปลว่าตอนนี้ไอ้โอบมันไม่ได้ใส่เสื้อ
“นี่พวกพี่จ้องนมผมทำไมครับ”
ไอ้นี่แม่งก็พูดไม่อายปากเลย ทำตัวห่ามหื่นทั้งที่ตัวเองนั่นแหละน่าจะต้องอาย นาทีนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองคิดถูกที่เตือนไอ้ต๊อดกับไอติมไปเมื่อก่อนหน้า อย่างน้อยๆ ตอนนี้ไอติมเองก็กำลังพยายามรักษามารยาทอยู่ด้วยการทำเป็นยุ่ง
“หยุดจ้องได้เลยครับ เพราะหัวนมของผมทั้งสองข้างก็มีคนจองแล้ว”
“มึงไปยืนตรงนั้นไปไอ้โอบ หุบปากแล้วยืนนิ่งๆ ไปเลย” ผมออกคำสั่ง พูดจบก็หันมากลอกตาใส่ไอ้ต๊อดที่กำลังพยายามกลั้นขำ พับผ่าสิ!
“ไอ้ติม”
“ครับพี่ศิลา”
“ยกเอาเก้าอี้ตัวสูงไปให้ไอ้โอบนั่ง”
“ตัวนั้นรึเปล่าครับ ผมยกเองก็ได้นะ”
“ไม่ต้อง กูบอกให้ยืนรอเฉยๆ มึงก็ยืนรอเฉยๆ สิวะ” ผมว่าเสียงดัง ไอ้โอบสะดุ้งเฮือกไม่ต่างจากไอ้ต๊อดที่สะดุ้งแล้วหันมามองผมงงๆ
บ้าเอ๊ย ไอ้ห่าโอบแม่งทำทุกคนเสียอาการไปหมดเลย
