บทที่ 24 EP 03 เป็นพี่เป็นน้อง [6]
“กินกันก่อนเลยนะ เดี๋ยวมา” พี่ศิลาขอตัวออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก เหลือผม พี่ไอติม พี่ต็อดและพี่ตังเมที่ยังนั่งมองหน้ากันอยู่
เอายังไงดีนะ หรือว่าผมจะถามพวกพี่ๆ เขาดี จะถามยังไงให้ดูไม่เสียมารยาท และไม่ทำให้ทุกคนลำบากใจโดยเฉพาะพี่ศิลา ผมไม่อยากให้คำถามของผมทำให้เขาต้องอึดอัด
“อึกอักแบบนี้สงสัยแฟนโทรมาแหง” พี่ไอติมโพล่งออกมากลางโต๊ะ
ยังไม่ทันจะถามเลย อยู่ๆ จะมาได้คำตอบ แถมยังเป็นคำตอบที่ทำร้ายจิตใจของผมแบบนี้ได้ยังไงกันล่ะ ผมไม่เชื่อหรอกนะ
“แฟนที่ไหน พี่ศิลาเขายังโสดไม่ใช่เหรอวะ ใช่มั้ยตังเม” พี่ต๊อดถามแทนผมเสร็จสรรพ ดีเหมือนกัน ผมจะได้ไม่ต้องมานั่งทบทวนคำถามเพราะไม่กล้าพอจะถามตงๆ ผมไม่อยากให้ใครมองพี่ศิลาไม่ดีน่ะ ไม่อยากให้เขาต้องลำบากใจกับสายตาของคนอื่นเพราะผมเป็นต้นเหตุ
“ไม่แน่ใจค่ะ แต่คิดว่ายัง ถ้ามีเขาคงพามาแนะนำให้รู้จักแล้ว หรือไม่ก็ต้องพูดถึงบ้าง”
เหตุผลของพี่ตังเมทำให้ผมใจเต้นแรงขึ้นมาทันที แถมยังหุบยิ้มไม่ได้อีกต่างหาก
“จริงค่ะพี่ ตั้งแต่ที่ตังเมทำงานกับพี่ศิลามา ก็ยังไม่เคยได้ยินเขาพูดถึงแฟนเลย น่าเสียดาย”
“พี่ตังเมเสียดายอะไรเหรอครับ” ผมแกล้งถาม
โชคดีที่นิสัยของผมเป็นคนช่างพูดอยู่แล้วดังนั้นผมจึงไม่ได้หนักใจอะไรที่จะแสดงความคิดเห็นหรือถามออกไป เพราะยังไงเสียผมก็ไม่ได้เป็นคนเริ่มประเด็นนี้ขึ้นมา ผมแค่อภิปรายร่วมเฉยๆ
“ก็เสียดายความเพอร์เฟ็กต์ของพี่ศิลาไงคะน้องโอบ พี่ศิลาทั้งหล่อทั้งรวย โปรไฟล์ดีเว่อร์ สมัยเรียนนี่ฮ็อตมากนะคะ พี่ยังเคยแอบกรี๊ดเลย แต่ก็ไม่เคยเห็นควงกับผู้หญิงคนไหน ช่วงแรกที่พี่เขาเรียนจบไปแล้วพี่ก็คิดว่าเขาจะมีแฟนไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ตั้งแต่ที่ชวนพี่มาทำงานด้วยจนถึงตอนนี้ก็หลายปีแล้ว พี่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าพี่ศิลาจะถูกใจใครเป็นพิเศษเลยสักคน” พี่ตังเมอธิบายด้วยน้ำเสียงเสียดายจริงๆ เพียงแต่ไม่น่าจะเจือปนความรู้สึกอื่นมาด้วยเพราะผมพอจะมองออกว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับพี่ศิลา
เธอคงจะแค่เสียดายความเพอร์เฟ็กต์ของเขาแบบที่เธอบอกนั่นแหละ ตรงกันข้ามกับผมที่กำลังคิดจะฉวยโอกาสคว้าความเพอร์เฟ็กต์ของเขามาครอง ตอนนี้มั่นใจได้แล้วว่าทางสะดวก เพราะขอเพียงมั่นใจว่าพี่ศิลาเขายังโสดอยู่จริงๆ นั่นก็เท่ากับว่าประตูความหวังของผมยังคงเปิดอยู่เต็มบาน จากที่ก่อนหน้านี้มันเปิดครึ่งๆ กลางๆ มาตลอด
“หรือว่าพี่เขาจะเป็นเกย์วะ”
“แค่กๆๆ”
บ้าจริง ผมถึงกับสำลักเป๊บซี่
“โทษๆๆ กูขอโทษเว้ยไอ้โอบ ไม่ได้ตั้งใจ กู…”
“มะ ไม่เป็นไรครับพี่” ผมรีบบอกเมื่อสีหน้าของพี่ไอติมดูตกใจมากเมื่อผมสำลักตอนที่เขาสงสัยว่าพี่ศิลาจะเป็นเกย์
“กูไม่ได้จะเหยียดนะ กูเคารพในตัวมึง แค่ถามเพราะสงสัยเฉยๆ มึงโอเคนะเว้ย”
“ผมรู้น่าพี่ คิดมากไปได้ แต่ทำไมอยู่ๆ พี่ถึงคิดว่าพี่ศิลาเขาจะชอบผู้ชายอ่ะ” ผมรีบเปลี่ยนคำถาม จากที่พุ่งมาที่ผมก็ปรับเสียหน่อยให้กลายเป็นคำถามอ้อมๆ แต่ก็ยังเป็นคำถามที่เขาทางผมอยู่ดี
“แล้วมันจะมีกี่เหตุผลที่ทำให้ผู้ชายที่มีพร้อมทุกอย่างๆ พี่ศิลายังไม่มีแฟนวะ อายุก็เลยสามแล้ว ต่อให้จะยังไม่จริงจังกับใครหรือว่าแต่งงานมีเมียมีลูก มันก็น่าจะมีแวบๆ เข้ามาบ้างดิ ใช่มั้ยไอ้ต๊อด”
“เกี่ยวไรกับกูวะ”
“ฮั่นแน่ คืนก่อนกูรู้นะว่ามึงควงเด็กดริ้งค์ขึ้นคอนโดอ่ะ”
“อ้าวไอ้เวร เรื่องของกูป่ะ ไม่เกี่ยวกันโว้ย มึงอย่าโยงมึงอย่าเทียบ เดี๋ยวได้ตกงานกันหมด” พี่ต๊อดโวยวายกลบเกลื่อน และยังไม่ทันที่พวกเราจะได้จบประเด็นการสนทนาในครั้งนี้แต่อย่างใด พี่ศิลาก็เดินกลับเข้ามาเสียก่อน ต่างคนก็เลยต้องหาทางเอาตัวรอดด้วยการมองไปทางอื่นบ้าง ปิ้งหมูบ้าง ดูดน้ำบ้างไปตามๆ กัน
“นินทาก็อยู่สินะพวกมึง”
เบื่อคนรู้ทันจริงๆ
“ตังเม เมื่อกี้ไอ้ติมกับไอ้ต๊อดมันว่าอะไร หรือมึง ไอ้โอบ”
“เปล่าพี่ เมื่อกี้พี่ติมเขาแซวเรื่องพี่ต๊อดหิ้วเด็กดริ้งค์ขึ้นคอนโดเมื่อคืนก่อน”
“ไอ้โอบ!” พี่ต๊อดหันมาหาเรื่องผมในทันที แต่พอเห็นว่าผมขึงตาใส่เขาถึงได้ยอมที่จะไม่เอาเรื่อง
เอาน่า ให้ผมเผาเขาก็ดีกว่าให้พี่ศิลารู้ว่าเราเผาเขาจะดีกว่า ถูกมั้ยล่ะ
“เหอะ! จะอะไรก็ได้แต่หัดสวมถุงบ้างนะมึง โรคจะถามหาเอา”
“แหมพี่ก็ ผมรู้น่า เซฟเซ็กซ์ตลอด”
“ก็ดี คิดจะซื้อกินมึงต้องป้องกันตัวเองด้วย เดี๋ยวจะสนุกได้ไม่นาน” น้ำเสียงของพี่ศิลาจริงจังขึ้นมาเชียว หน้าตาเขาเองก็ดูซีเรียสเหมือนพี่กำลังสั่งสอนน้องไม่มีผิด
“ตังเมว่าเราข้ามๆ เรื่องนั้นไปดีมั้ยคะ”
“อย่ามาอาย แกเองก็ซื้อกินอยู่บ่อยๆ ใช่มั้ย”
“พี่ต๊อด!”
“ดีแล้ว อย่าไปยึดติดมาก ผู้ชายดีๆ มันหายากนะน้อง พี่ขอเตือน”
“หนึ่งในผู้ชายเลวๆ นี่นับรวมพี่ต๊อดไว้แล้วมั้ยครับ”
“ไอ้โอบ”
“ฮ่าๆๆ น้องโอบพูดถูกใจ เอาผักไปเป็นรางวัลค่ะ” พี่ตังเมคีบผักกาดขาวในหม้อสุกี้ใส่ถ้วยให้ผมเสร็จสรรพ ทุกคนหัวเราะครืนไม่เว้นแม้แต่พี่ศิลาที่นั่งอมยิ้มจนแก้มตุ่ย
“พี่ศิลาครับ”
“อะไร”
ต่อให้เขาจะขานผมห้วนกว่านี้ ผมก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก
“ปกติพี่ซื้อกินบ่อยมั้ยครับ”
“แค่กๆๆๆ”
คำถามของผมทำให้ทุกคนพากันสำลัก
“มึงนี่มัน…”
“กินดีกว่าครับ นี่ครับหมูติดมันนุ่มๆ ย่างสุกร้อนๆ เลยครับ เราข้ามๆ เรื่องนั้นไปก็แล้วกัน แต่ยังไงก็อย่าลืมถุงเนอะพี่เนอะ”
“ไอ้เด็กเวร”
หลังจากที่ด่าผมมาหนึ่งคำ พี่ศิลาก็ไม่พูดกับผมอีกเลยตลอดมื้ออาหาร…
