บทที่ 6 🌋🥀 ลงทัณฑ์เลวพ่ายรัก EP : 5 แผนการของพลอย

บทที่  5

"นี่มันอะไรกันน้องสาวหายไปทั้งคนแต่แกกลับไม่ตามหามันเกิดอะไรขึ้น" เสียงทุ้มของผู้เป็นพ่อดังลั่นบ้านทั้งยังจับคอเสื้อของลูกชายกระชากเข้าหาตัวเอง เคนตะไม่เคยตามหาน้องสาวก็เพราะว่าเขารู้ทำไมน้องสาวถึงหายไปเคนตะได้เพียงแต่เงียบไม่โต้ตอบคำถามจากผู้เป็นพ่อและแม่

"เงียบแบบนี้เคนตะต้องรู้ใช่ไหมลูกว่าเพลงขวัญหายไปไหน" ผู้เป็นแม่ขยับเข้ามาใกล้ๆ ลูกชายที่แท้จริงจ้องมองหน้าเค้นหาความจริงจนกระทั่งเคนตะยอมรับคือการพยักหน้าหลังจากนั้นพ่อจึงปล่อยคอเสื้อของลูกชายทันที

"เคยเตือนแกแล้วใช่ไหมว่าอย่ามายุ่งกับเพลงขวัญเพราะว่าเธอคือตัวทำเงินให้กับครอบครัวของเรามีชื่อเสียงได้ทุกวันนี้ก็เพราะว่าอำนาจและบารมีของคนที่จะมาเอาตัวเธอไป"

"ผมไม่ได้เป็นคนเอาตัวเธอไปแล้วไม่เคยได้แตะต้องเธอเลย ซึ่งคนที่เอาไปคือไอ้เวย์พี่ชายของวารินที่เพิ่งตายไป"

พ่อกับแม่ของเคนตะไม่รู้ว่าวารินคือใครแล้วทำไมถึงต้องตายทั้งสองคนมองหน้าของลูกชายขมวดคิ้วเข้าหากัน

"เธอคือใครทำไมถึงตายแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเพลงขวัญ"

เคนตะนั่งลงที่โซฟากุมมือเข้าหากันและเล่าความจริงให้กับพ่อและแม่ฟัง แน่นอนว่าท่านทั้งสองไม่ต่อว่าให้กับเคนตะด้วยที่เคนตะนั้นเป็นลูกชายคนเดียวส่วนเพลงขวัญคือลูกที่ขอมาจากสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า

"เป็นเพราะแกคนเดียว"

"คุณพ่อจะว่าผมแบบนี้ไม่ได้ ที่เรามีเงินมีทองใช้อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะว่าอาชีพทุจริตของผมไม่ใช่เหรอ" ผู้เป็นพ่อเงียบลงทันทีในสิ่งที่เคนตะลูกชายพูดก็ถูก ถ้าไม่ใช่ลูกชายทำธุรกิจเถื่อนเข้ามาอยู่ในแวดวงสังคมแบบนี้ก็ไม่มีวันที่พวกเขาจะฟื้นตัวได้เร็ว

"เอาเถอะค่ะ คุณถ้าเกิดพี่ชายของผู้หญิงที่ตายไปนั้นจะฆ่าเพลงขวัญจริงๆ ป่านนี้คงเป็นศพไปแล้วผู้ชายคนนั้นก็แค่ต้องการแก้แค้นให้กับน้องสาวอีกอย่าง เพลงขวัญนั้นไม่ใช่ลูกสาวของเราไม่จำเป็นที่เราจะต้องเจ็บปวดหรือว่าตามมันกลับมาแค่รอช่วงเวลาและจังหวะที่เหมาะสมใกล้ครบกำหนดที่จะต้องส่งตัวมันให้กับทายาทสืบสกุล เมื่อไรก็ค่อยว่ากันตอนนี้เราต้องเอาลูกชายไว้ก่อน"

เคนตะสบายใจขึ้นมาเมื่อพ่อกับแม่ของเขานั้นเข้าใจหลังจากนั้นเคนตะรับสายจากผู้หญิงคนหนึ่งให้ออกมาหาซึ่งเป็นเหยื่อรายต่อไปนี่คือลูกสาวของท่านรอง

ครืด!

(คุณเคนตะผมรู้แล้วว่าคุณหนูอยู่ที่ไหน คุณหนูถูกทำร้ายอยู่ที่โรงพยาบาลและยังถูกรีดไถเอาเลือดไปให้กับผู้หญิงของคนที่จับตัวคุณหนูไปเราจะไปช่วยเลยไหมครับ)

ลูกน้องของเคนตะโทรมาบอกว่าพบตัวของเพลงขวัญแล้วพร้อมที่จะไปช่วยแต่เคนตะกลับปฏิเสธเพราะว่าเหยื่อรออยู่ซึ่งทำเงินได้มากและเขาไม่สามารถทิ้งเหยื่อรายนี้ไปได้อีกทั้งยังเหลือเวลาอีกนานกว่าจะส่งตัวเพลงขวัญไปให้กับผู้มีอิทธิพล

"ยังก่อนค่อยตามสืบดูเรื่อยๆ ว่าเธออยู่ที่ไหน"

หลังจากวางสายเคนตะขับรถออกไปตามที่นัดหมายทันที เขาปฏิเสธเลือกที่จะไม่ไปช่วยน้องสาวต่างสายเลือดโดยที่มั่นใจว่าเธอจะถูกทรมานและไม่ตาย

ตัดมาทางด้านของเพลงขวัญ

คนตัวเล็กยังไม่ทันจะหายดีแต่ถูกพากลับบ้านได้อยู่ในห้องแคบๆ จากที่เคยอยู่ในห้องหรูกว้างขวางอยู่บนบ้านหลังใหญ่ในตอนนี้ได้อยู่เหมือนกับรูหนูสภาพทรุดโทรมเป็นห้องของแม่บ้านห้องเล็กๆ

"ฮึ๊ก" เพลงขวัญได้เพียงแต่คิดว่าพ่อกับแม่ของเธอจะตามหาหรือเปล่า ผู้เป็นพี่ชายนั้นจะตามหาไหมคนตัวเล็กได้เพียงแต่ปาดน้ำตาภาวนาขอให้ตัวเองนั้นหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้

เมื่อประตูห้องเปิดเข้ามามีเพียงแต่จานข้าวและข้าวเปล่าวางไว้ให้กับเพลงขวัญ

"กินซะ" เพียงแค่ข้าวเปล่าในจานโดยที่ไม่มีกับข้าวยิ่งกว่าคนติดคุกที่การกินมันดูบัดซบที่สุด

ประตูปิดลงเพลงขวัญขยับเข้ามาใกล้ๆ จานข้าวหลายวันที่ผ่านมาถูกกระทำจากคนใจร้ายและถูกเอาเลือดไปให้กับผู้หญิงของเขาโดยที่ไม่ได้กินอะไรเลยแม้แต่คำเดียว

ข้าวเปล่าในจานมันก็อร่อยเหมือนกันหรือว่ามีน้ำตาผสมจึงทำให้ข้าวเปล่านี้เป็นรสที่เลิศเลอ เพลงขวัญเธอได้เพียงแต่หยิบเม็ดข้าวใส่ปากและเคี้ยวอย่างไร้ความรู้สึกมีเพียงแต่น้ำตาที่ไหลรินอยู่ที่บ้านไม่ใช่ว่าจะมีความสุข ผู้เป็นพี่ชายคอยแต่จะคุกคามแต่ยังดีที่มีคุณพ่อคุณแม่ที่แสนดี

ปึ๊ง ประตูห้องเปิดเข้ามาอีกครั้ง เพลงขวัญเธอจึงวางจานข้าวลงด้วยความตกใจเพราะคิดว่าเป็นเวย์เจ้านายของคนที่จับเธอมาอยู่ในห้องนี้นั่นไม่ใช่คนตรงหน้าเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆ ใบหน้าสวยแต่งตัวดูดีหรือว่าจะเป็นผู้หญิงคนนี้ที่เขานั้นบังคับเอาเลือดของเธอไปให้

"เธอใช่ไหมที่เป็นน้องสาวฆาตกร ดูทุเรศดีนิ สภาพทรุดโทรมหึ กินข้าวกับอะไรเหรอกับน้ำตาฮ่าๆ ชีวิตของเธอเหมือนอยู่บนเส้นด้าย ถ้ามีโอกาสให้เธอรีบหนีหรือไม่ก็รีบตายเพราะว่าถ้าเธอยังอยู่แน่นอนว่าพี่เวย์ที่เขารักน้องสาวของเขาเหมือนกับไข่ในหินจะทรมานเธอมากกว่านี้"

เพลงขวัญพยุงตัวเองลุกขึ้นในขณะนั้นถูกผู้หญิงตรงหน้าเข้ามาผลักหน้าอกจนเธอล้มลงไปกับพื้นด้วยที่เพลงขวัญไม่มีแรงต่อสู้ทั้งยังถูกตบหน้าจากผู้หญิงที่ไม่รู้จัก

ผัวะ!

ผู้หญิงที่ไม่รู้จักเข้ามาทำร้ายด้วยการตบหน้า เพลงขวัญไม่แม้แต่จะสู้เพราะแรงของเธอไม่มี

"คุณหนูคะ คุณผู้ชายมา" แม่บ้านที่เข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นกระซิบอะไรบางอย่างก่อนที่เธอจะแกล้งพยุงเพลงขวัญโดยการใช้มือโอบตรงช่วงเอวแต่อยู่ๆ เธอก็ปล่อยตัวเองล้มลงไปกับพื้นโดยที่เพลงขวัญลุกขึ้นยืนได้แล้ว

"อย่านะ...อย่าทำอะไรพลอยอย่านะคะ อย่า ช่วยด้วยใครก็ได้ช่วยด้วย" เวย์ที่กำลังเดินได้ยินเสียงของพลอยจึงรีบวิ่งมาตามเสียงนั้นจนกระทั่งมาถึงห้องของเพลงขวัญ คนตัวโตยืนอยู่หน้าประตูตกใจเพราะว่าพลอยนั้นล้มลงไปกับพื้นไม่พอริมฝีปากของเธอยังมีเลือดออก

เวย์เข้ามาประคองพลอยลุกขึ้นสายตาจ้องมองไปยังเพลงขวัญด้วยความไม่พอใจ

"พี่เวย์คะ พลอยแค่จะเข้ามาดูว่าเขาอยู่ยังไง คนที่มีพระคุณกับพลอยแต่พลอยเข้ามาแล้วเจอเขานั่งกินข้าวเปล่าพลอยก็เลยจะช่วยแต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเกลียดพลอย" น้ำเสียงใสซื่อแสดงความเสแสร้งให้กับผู้ชายตรงหน้าได้เห็นว่าเธอนั้นอ่อนโยนจะช่วยเหลือแต่กลับถูกทำร้าย

"ฉันไม่ได้ทำ"

ในขณะที่เพลงขวัญกำลังบอกว่าตัวเองไม่ได้ทำ แม่บ้านด้านข้างของพลอยเดินมาขวางหน้าและชี้หน้าใส่

"เธอนั่นแหละที่ทำคุณหนูพลอย ดิฉันพยายามห้ามแล้วนะคะ คุณผู้ชายแต่ผู้หญิงคนนี้เหมือนหมาบ้าทำร้ายคุณหนูจนคุณหนูเลือดออกเลยค่ะ"

สายตาโกรธจ้องมองไปยังเพลงขวัญแต่เขายังคงประคองพลอยเอาไว้ก่อนที่จะพาออกมาจากห้องเล็กๆ

"เฝ้าเธอไว้ให้ดีๆ อย่าให้เธอหลุดออกไปได้"

เมื่อเดินออกมาพ้นจากลูกน้องคนสนิทได้ไม่ไกล เวย์ออกคำสั่งให้ลูกน้องคนสนิทนั้นดูแลเพลงขวัญอย่างใกล้ชิดกลัวว่าเธอจะหายไป

"ผู้หญิงคนนั้นคือน้องสาวฆาตกรใช่ไหมคะ"

พลอยหันหน้าจ้องมองไปที่เวย์ผู้ชายที่ประคองตัวเองอยู่นั้นเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงใสแววตาใสซื่อดูน่ารัก

"ใช่"

"พี่เวย์คะ ไม่ใช่ว่าพี่เวย์จะเอาเธอมาทรมานแล้วตอนจบพี่เวย์กับเธอมีอะไรกันแต่งงานกันโดยที่ทิ้งพลอยนะ" เรื่องแบบนี้ถ้ามันเกิดขึ้นจริงๆ หัวใจของคนเราก็สามารถเปลี่ยนไปได้ตำแหน่งที่เธอจะได้เป็นคุณผู้หญิงของบ้านหลังนี้คงหลุดมือไปพลอยเธอจึงแกล้งเอ่ยถามเวย์

"นั่นมันในละคร ชีวิตของพี่ความสุขที่มันหายไปกับน้องสาวนั้นมันมากเกินกว่าที่พี่จากคว้าผู้หญิงน้องสาวไอ้สารเลวนั้นมาเป็นเมีย น้องพลอยหัวใจของพี่คือน้องพลอยคนเดียวนะ หลังจากเรียนจบเราจะแต่งงานกันนะคะ" เวย์ทะนุถนอมพลอยราวกับใครในหินไม่ต่างจากวาริน เขาสัญญากับเธอไว้ว่าถ้าเธอเรียนจบจะแต่งงานด้วยและดูแลพลอยไปตลอดชีวิต

"สัญญานะคะว่าจะไม่เปลี่ยนไป" เมื่อคนตัวโตพยักหน้าให้คนตัวเล็กก็พุ่งตัวโอบกอดทันที ใบหน้าน้อยที่อยู่ด้านหลังของเวย์ปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์สายตาคู่นั้นจ้องมองไปยังห้องของแม่บ้านแน่นอนว่าเธอจะไม่วางมือจนกว่าเพลงขวัญจะกระเด็นออกไปจากบ้านหลังนี้