บทที่ 10 ตอนที่10

"เห้ยย!เชี้ยย"ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจปิดฝักบัว รีบเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่บนราว ลงมาปิดของรักของสงวลของผม แล้วเดินไปยังอ่างอาบนำ้ที่ตอนนี้มีร่างของยัยสำส่อนนอนหงายหน้าอยู่ในอ่างอาบนำ้ ยัยนั้นไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แถมในอ่างไม่มีนำ้เลย ผมพยายามจะไม่มองแต่ไอลูกกระตาบ้าของผมเสือกมองไปที่ยัยนั่น ผ่านใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาของยัยนั่น ลำคอขาวๆมาถึงหน้าอกตูมๆกับยอดอกที่สีชมพู ลงมาจนถึงหน้าท้องที่แบบลาบของเธอ มองลงมาจนมาถึง

"ทำไมหุ่นดีจังว่ะ เห้ย ไอบ้าคาร์ "ผมเอามือตบหัวตัวเองหนักๆ แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่ที่ราวโยนลงไปที่ร่างยัยสำส่อนนั่น แต่ไม่รู้เวรกรรมอะไรของผม ผมโยนผ้าขนหนูเลยตัวยัยนั้น ผมยิงปืนแม่นนะ แต่ทำไมเสือกโยนของไม่แม่นว่ะสัส ผมค่อยๆยื่นมือผ่านร่างยัยนั่นไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมา แล้วโยนใส่ร่างยัยนั่นใหม่

"เย้"ผมตะโกนขึ้นมาเมื่อผมโยนผ้าขนหนูไปปิดร่างยัยนั้นได้

"มานอนทำสากกระเบืออะไรในห้องนำ้ว่ะ เห้ย ตื่น ตื่นโว้ยยยย"ผมบอกพลางตะโกนลั่นห้องนำ้ แต่ไม่ทีท่าว่ายัยนั้นจะตื่นเลย ถ้าไม่เกรงใจม๊าน่ะ ผมจะฆ่ายัยนี่หมกห้องนำ้แน่ๆ

"ตาย รึป่าวว่ะ?"ผมพูดขึ้นแล้วยกเท้า ขึ้นไปเขี่ยขายัยนั้นแต่ยัยนั้นก็ไม่ตื่น เออดี นอนแม่งมันในนี้แหละ ไม่อาบแม่งแหละนำ้อ่ะ ผมคิดในใจพลางเดิน ออกไปจากห้องนำ้ ไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาใส่ แล้วล้มตัวลงนอนไปบนเตียงอีกฝั่งหนึ่งที่ไม่มีกลิ่นของยัยนั่น เพราะยังไงๆยัยนั่นก็คงนอนในห้องนำ้อยู่แล้ว ผมนอนไปได้สักพัก ก็มีความรู้สึกว่า เตียงที่นอนอีกฝั่งหนึ่งยุบเหมือนมีคนมานอน

"อืม ปวดท้อง" แล้วก็มีเสียงผู้หญิงร้องขึ้น ผมลืมตามองทันที แต่ผมปิดไฟในห้องไง เลยมองไม่เห็นอะไร

"ฮืฮๆๆๆๆไม่อยากมีโว้ยยย"เสียงยัยสำส่อนหนิ มาจากห้องนำ้แล้วหรอว่ะ

"หยุดแหกปากได้ไหม รำคาญเว้ยยยย!"ผมตะโกนใส่หูเธอ แล้วก็ขยับตัวออกห่างจากเธอ

"ปวดอะไรแบบนี้ ทรมาน"ปวดอะไรว่ะ

ตุ๊บ

แล้วอยู่ดีๆยัยนั้นก็เข้ามาเบียดตัวผม

"กระเป๋านำ้ร้อนอยู่ไหนม๊า หนูปวดท้อง"ยัยนั่นยังคงพูดจาไร้สาระอยู่ได้

"เห้ยย ทำอะไรว่ะ"ผมร้องขึ้นเมื่อเธอจับมือผม ไปวางไว้ที่หน้าท้องของเธอ

"ค่อยยังชั่วหน่อยคะม๊า ขอบคุณนะคะ นอนกับหนูนะ"

"เห้ยย ยัยบ้าาา อี๋ๆๆ"ยัยนั่นพรำ่เพ้ออะไรไม่รู้ แล้วยื่นหน้าตัวเองมาหอมแก้มผม พร้อมกับเอามือมากอดผม ผมรีบเอามือไปถูแก้มตัวเองทียัยผู้หญิงสำส่อนนั้นหอมผม แต่ยัยนั่นก็คว้ามือที่ผมถูแก้มตัวเองกลับไป จับตรงหน้าท้องของเธอ อย่าบอกน่ะว่าเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ผมรีบชักมือออกจากตัวยัยนั่น แล้วเอาเท้าถีบตัวยัยนั่นออกจากผม แล้วเอาผ้านวมคลุมร่างยัยนั่น แล้วผมรีบวิ่งไปเปิดไฟให้ในห้องสว่าง

พรึบ

ยัยนั้นลุกขึ้นมานั่งเอามือขยี้ตาตัวเอง แล้วทำตาบือๆมามองผม ผ้านวมหล่นไปกองอยู่ที่เอวเธอเผยให้เห็น ไม่อยากมองเว้ย กวักออกเถอะมั้งลูกกระตาเนี่ย

"ม๊า เปิดไฟทำไม หนูง่วง"ยัยนั่นเอ่ยบอกผม

"ม๊าเปิด บ้านเธอสิ!"ผมตะโกนกลับไป ยัยนั่นขยี้ตาอยู่หลายครั้งมาก แล้วมองมาที่ผมที่ยืนหัวโด่อยู่

"หน้าฉันเหมือนม๊าเธอหรอ ยัยโง่!"ผมบอกยัยนั่น

"เฮียคาร์!"ยัยนั่นแหกปากเรียกผม

"ยัยสำส่อนไปใส่เสื้อผ้าซะ อุบาทลูกตาว่ะ!"ผมบอกยัยนั่น แต่ยัยนั่นก็ไม่ได้เอาผ้านวมไปปิดหน้าอกของตัวเองหรอกนะ แถมยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว

"หน้าด้าน!"ผมตะโกนบอกยัยนั่น แล้วเดินไปหยิบหมอนเพื่อจะไปนอนที่ ห้องโมเดลปืน

"เห้ยยย เลือด เลือดอะไรว่ะ ยัยแรด เธอเป็นโรคอะไรเนี่ย เลือดออกเลอะผ้าปูที่นอนฉันหมดเลย เอาไปซักเลยน่ะ"ผมตะโกนเรียกยัยนั่น ที่ตอนนี้บนที่นอนผมมีเลือด หยดเป็นดวงๆเยอะมาก ยัยนั่นเป็นโรคอะไรว่ะ แล้วโรคมันจะติดผมไหมว่ะ เมื่อคิดได้ผมก็เดินเข้าไปในห้องนำ้เพื่อจะอาบนำ้ ล้างเชื้อโรค

"อี๋ๆๆๆๆๆ แหวะๆๆๆๆ"ผมถูตัวด้วยใยบวบ ใส่สบู่เหลวอาบนำ้ สบู่ฆ่าเชื้อโรค ถูไปตามมือตามแขน ถูแก้มที่ยัยนั่นหอมผม ผมถูอยู่นานมาก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เฮีย เฮียเสร็จรึยัง หนูจะซักผ้า"เสียงยัยสำส่อนเคาะประตูห้องนำ้ ในขณะที่ผมยืนส่องกระจกอยู่ หน้าผมแดงมาก ผมเอาใยบวบถูจนหน้ากับตัวแดงไปหมดแล้ว แล้วก็เปิดประตูออกไป ก็เห็นยัยนั่นยืนใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นในมือถือผ้าปูที่นอนของผมอยู่

"มันเลอะเลือดหนู หนูจะซักมัน เฮียไปนอนที่ห้องนั่งเล่นก่อนน่ะ"ยัยนั่นบอกผม ผมไม่ได้พูดอะไรกับเธอ แล้วเดินออกไปแต่งตัว ผมเเต่งตัวเสร็จ ผมก็ถือหมอนออกไปนอนที่ห้องโมเดล เพราะปกติผมก็ไม่ได้นอนเตียงอยู่แล้ว ผมชอบนอนมองอาวุธปืนมากกว่า