บทที่ 11 ตอนที่11

03:00

ผมเผลอหลับไป แล้วรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา เลยเดินไปเพื่อจะเข้าห้องนำ้

ตุ๊บ

ผมเดินเตะอะไรสักอย่าง ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร รีบเดินไปฉี่เลย

ตุ๊บ

พอผมเดินออกก็เตะอะไรอีก ผมจึงเดินไปเปิดไฟ

"เห้ยยย ยัยบ้า มานอนอะไรในห้องนำ้ว่ะ! "ผมร้องตะโกนขึ้น ก็ยัยสำส่อนอ่ะดิ มานอนขวางประตู ยัยนั่นลืมตามามองผม หน้าของยัยนั่นซีดมาก เป็นอะไรว่ะ สงสัยเลือดจะออกหมดตัวเเล้วมั้ง

"เฮียคาร์ ช่วยหนูด้วย หนูปวดท้อง"ยัยนั่นเอื่อมมือมาจะจับขาผม แต่ผมถอยหลังหนียัยนั่น

"อย่าจับฉัน ฉันขี้เกียจอาบนำ้อีก"

"เฮีย หนูไม่ได้เป็นโรคอะไร หนูแค่เป็นประจำเดือน"ยัยนั่นเอ่ยบอกผม ผมก็เคยเรียนสุขศึกษามาผมก็รู้ว่ายัยนั่นหมายถึงอะไร

"ช่วยยังไง ให้ฉันเอาปืนมายิงเธอดีม่ะ เธอจะได้ไม่ต้องปวด"ผมบอกยัยนั้น ผมกำลังจะเดินออกไปหยิบปืนมายิงยัยนัั่น

"เฮีย หนูปวดจริงๆอย่าเล่นๆได้ไหม"ยัยนั่นบอกผม ด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด

"ฉันก็ไม่ได้บอกเธอหนิ ว่าฉันจะเอาปืนมายิงเธอเล่นๆ ฉันเอามายิงจริงๆเลยตั้งหากล่ะ"ผมบอกเธอแล้วยกยิ้มใส่เธอ

"เฮ้อออ"ยัยนั้นถอดหายใจอย่างแรง แล้วพยายามจะลุกขึ้น สำออยชิบ

"สำส่อนไม่พอยังสำออยอีกหรอว่ะ!"ผมบอกเเล้วเดินผ่านหน้ายัยนั่นออกมาจากห้องนำ้ แล้วเดินไปยังห้องโมเดลเพื่อจะนอนไงครับ

8:00น. คอนโดเอคาร์

"อืมมม"ผมบิดขี้เกียจ แล้วลุกขึ้น วันนี้มีงานอ่ะ ผมลุกขึ้นเพื่อจะไปอาบนำ้ วันนี้สินค้าล็อตใหญ่เข้า ต้องรีบไป ผมเข้าไปอาบนำ้ พออาบนำ้เสร็จ ผมก็เดินเข้าไปในห้องเห็นยัยนั้นนอนอยู่บนเตียง ผมก็เดินผ่านเข้าไปยังห้องแต่งตัว แต่งตัวเสร็จก็ดินออกมาจากคอนโดเลย

19:00น.

"นาย คืนนี้จะไปนอนไหนครับ"ไอปอนเอ่ยถามผม ผมก็นึกอยู่สักพัก

"คอนโด"ผมบอกไอปอน ไม่รู้ทำไมใจผมอยากไปที่คอนโด แต่ผมไม่อยากเจอยัยนั้นน่ะ ผมคิดถึงโมเดลตั้งหากล่ะ ไอปอนพยักหน้ารับ แล้วขับรถพาผมกลับคอนโด วันนี้ผมเหนื่อยมาก เดินตรวจสินค้าทั้งวัน อยากไปว่ายนำ้ให้สบายใจหน่อย

"ถึงแล้วครับ ผมกลับก่อนน่ะนาย"ไอปอนเอ่ยบอกผม ผมก็พยักหน้ารับมัน แล้วเดินเข้าไปในคอนโดเลย

"คนไปไหนว่ะแม่ง เมื่อวานไฟเปิดหมด แต่วันนี้เสือกไม่เปิดไฟ"ผมบ่นขึ้น เมื่อเปิดประตูเข้ามายังในห้องคอนโดผมพอรูดคีการ์ดไฟจะติดแค่ดวงเดียว คือดวงข้างหน้าประตู ส่วนไฟดวงอื่นๆต้องไปเปิดเอา ผมเดินเปิดไฟหมดทุกดวง แต่ก็ยังไร้เงายัยสำส่อนอยู่ ไปไหนว่ะ สงสัยไปเที่ยว ไหนบอกปวดท้องสำออยชิบ ผมเดินเข้าไปเปิดประตูห้องนอน กดเปิดไฟ ก็เห็นยัยสำส่อนนอนอยู่บนเตียงเสื้อผ้าชุดเมื่อคืน

"ตายแล้วมั้ง"ผมพูดขึ้นดังๆเพื่อให้ยัยนั้นได้ยิน แต่ก็ไร้วี่แวว ไม่กระดุกกระดิกเลย สงสัยตายจริงๆ ผมจึงเดินเข้าไปดูยัยนั้นใกล้ๆ ยัยนั้นนอนหันข้างให้ผม ผมจึงเอานิ้วมือไปสกิดไหล่ยัยนั้น

"เห้ยย!ทำไมตัวร้อนว่ะ"ผมชักมือกลับมาอย่างตกใจ ตัวยัยนั้นร้อนมากอ่ะ เป็นอะไรว่ะ ผมจึงหยิบไอโฟนขึ้นมากดโทรหาไอปอน

"ไอปอน เรียกหมอประตัวกูให้หน่อย บอกให้มาไวๆกูให้เวลา10นาที"ผมรีบบอกไอปอนทันทีที่มันกดรับสาย ผมรีบบอกมัน ทั้งที่มันยังไม่ได้ถามอะไรผมสักคำ

30นาทีต่อมา

"เธอแค่ป่วยน่ะครับคุณคาร์ มีไข้ขึ้นสูงนะครับ แต่ผมคงฉีดยาให้เธอไม่ได้"หมอประจำตัวเอ่ยบอกผม

"ทำไมฉีดไม่ได้ว่ะ!"ผมถามไอหมอ ไอหมอมีสีหน้ากลัวผม

"คือๆๆๆ"

"คือๆๆอะไรของมึง!"ผมตะโกนถามไอหมอ

"คือผมเห็นหน้าเธอซีดๆแต่เธอก็ไม่ยอมตื่นมาตอบคำถามผม ผมไม่กล้าฉีดยามั่วน่ะครับ"

"มึงจะถามอะไรเธอ!"ผมเอ่ยถามไอหมอ

"ผมแค่อยากจะรู้เกี่ยวกับ วันมาของประจำเดือนเธอน่ะครับ ผมกลัวว่าถ้าผมฉีดยาให้เธอไปในช่วงที่เธอมีประจำเดือน เธออาจจะได้รับอันตรายได้น่ะครับ"ไอหมอบอกผม

"เธอมีประจำเดือนอยู่"ผมบอกไอหมอ ไอหมอหันมามองผมอย่างตกใจ

"มึงจะตกใจทำไมของมึง หรือมึงอยากตาย?"ผมเอ่ยถามไอหมอ

"ไม่ครับ ผมยังไม่อยากตาย ถ้าผมตายแล้วใครจะผ่าตัดเอากระสุนออกจากตัวคุณคาร์ล่ะครับ"ไอหมอบอกผมพลางยิ้มแหย่ๆให้ผม

"เดี๋ยวนี้มึงกล้ายอกย้อนกูหรอว่ะ!"ผมถามไอหมอกลับไป มันรีบยกมือไหว้ผม

"ผมคิดว่าเธออาจจะใช้งานร่างกายหนักเกินไป เช่นหักโหมออกกำลังมากเกินไป หรือไปมีเรื่องอะไรที่ทำให้ร่างกายรับไม่ไหวน่ะครับ"ไอหมออธิบายให้ผมฟัง ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าจะฟังมันทำไม

"ผมจัดยาไว้ให้เธอแล้วนะครับ เดี๋ยวคุณคาร์ช่วยเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วยนะครับ แล้วป้อนยาให้เธอด้วยนะครับ ผมขอตัว สวัสดีครับ"ไอหมอบอกผมแล้วไหว้ลาผมแล้วมันก็รีบวิ่งออกไปจากห้องผมทันที อะไรของแม่ง ผมหันกับมามองยัยนั้นที่ตอนนี้นอนหลับอยู่ ไอหมอบอกให้ผมป้อนยายัยนั้น แล้วมึงถามกูสักคำไหมว่ากูอยากจะโดนตัวยัยนี่รึป่าว ผมคิดอยู่สักพัก ก็เข้าไปนั่งจับตัวยัยนั้นให้ลุกขึ้นนั้งพิงไปกับพนังเตียงนอน

"คนหรือหมากระเป๋าว่ะ "ผมพูดขึ้น ตัวเบาชิบ

พอผมจับเธอนั่งได้แล้วผมก็เอามือบีบปากยัยนั้นให้เธออ้าปาก อีกมือผมก็เอื่อมไปหยิบยาที่ไอหมอจัดใส่แก้วใบเล็กๆไว้ให้ ผมเทยาที่อยู่ในแก้วใส่ปากยัยนั้นทีเดียว4เม็ด

"ยาอะไรของแม่งว่ะ เยอะชิบ"แล้วผมก็หยิบเอาขวดนำ้เทใส่ปากยัยนั้น พร้อมกับจับคางยัยนั้นขึ้น ให้เธอกลืนยาที่ผมเทใส่ปากเธอ

"แค่กๆๆๆ"ยัยนั่นสำลัก แต่ก็ไม่ยอมตื่น หลับได้หลับดี ผมก็จับตัวยัยนั่นให้นอนลงที่เดิม

"สำออย กินยาแค่นี้ทำสำลัก เฮ้อ ผู้หญิงทำไมน่ารำคาญแบบนี้ว่ะ ม๊าน่ะม๊า!"

"ฉันไม่เช็ดตัวให้เธอหรอก นอนแบบนี้แหละ ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันเลย"