บทที่ 6 ตอนที่6

บ้านซนซน

"ขอบคุณนะคะตานี่เงินค่ะ ไม่ต้องทอนหนูนะ"ฉันยื่นแบงพันสองใบให้ตา เขามีท่าทางจะไม่เอา แต่ฉันไม่ยอม มองแกน่าสงสารเห็นตาแล้วคิดถึงป๊าเลย

"ขอบคุณครับคุณหนู ไปเที่ยวกลางคืนบ่อยๆระวังตัวด้วยน่ะเป็นผู้หญิงมันอันตราย"ตาบอกฉัน ฉันจึงหันไปยกมือไหว้ตา

"ขอบคุณค่ะตาที่เป็นห่วงหนู หนูไปก่อนนะคะ บ๊ายบายค่ะ"ฉันบอกตาแล้วเปิดประตูรถลงมาเดินเข้าบ้าน วันนี้อยู่รอดปลอดภัยเว้ยยอีซน เก่งมากกก คิดจะกินเสือเหยื่อต้องฉลาดจ้า555 ไปอาบนำ้นอนดีกว่าาา

LINE LINE

ฉันกำลังจะไปอาบนำ้ แต่ก็ต้องหยิบไอโฟนที่วางไว้บนเตียงนอนขึ้นมาดู

Khin:ซน อยู่ไหน ไปไหนทำไมไม่บอก

คินนี้เอง เออใช่สิฉันลืมบอกคิน ก็อยู่ดีๆมาร์คก็ลากฉันออกมาเลย

SONSON:ซนอยู่บ้านแล้วคิน ซนง่วงโทดทีน้าา ฝากขอโทษเพื่อนๆๆด้วย ซนไปอาบนำ้ก่อนน่ะคิน บ๊ายค่ะ

ฉันพิมไลน์บอกคิน คินก็ตอบกลับมาแหละ แต่ฉันขี้เกียจอ่านแล้วอ่ะ ไปอาบนำ้ดีกว่า ไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้เลย

ร้านอาหารสุดหรู

11:00น.

"ม๊า นานแล้วอ่ะหนูขอไปเข้าห้องนำ้แปปหนึ่งได้ไหมค่ะ"ฉันเอ่ยบอกม๊า ก็มันนานจริงๆหนิ คุณป้า เฟื้องฟ้าแม่ของว่าที่คู่หมั้นฉันก็มานั่งรอลูกชายเขาตั้งนานแล้วเหมือนกัน ฉันกับป๊ากับม๊าก็มานั่งรอจะเป็นชั่วโมงแล้วอ่ะ ฉันมีเรียนบ่ายโมงด้วยอ่ะ ม๊าบอกให้ฉันแต่งตัวสวยๆแต่ทำไงได้ล่ะ ฉันมีเรียนตอนบ่ายโมงแถมอาจารย์คนนี้โหดมาก เช็กชื่อเช็กหน้าตลอดๆๆๆคนสวยเพลีย ฉันเลยต้องแต่งชุดนักศึกษาสวมเสื้อช็อปเนี่ย ก็เท่ดีน่ะ

"ไปสิจ๊ะหนูซน เฺฮียคาร์เขาสงสัยรถติด รอเขาสักแปปนะลูก ป้าว่าคงใกล้ถึงแล้วละจ๊ะ"คุณป้าเฟื้องฟ้าเอ่ยบอกฉัน ฉันจึงรีบวิ่งไปเข้าห้องนำ้ที่อยู่ข้างนอกข้างๆร้านอาหาร กลัวอ่ะ กลัวลูกชายป้าเขาจะไม่หล่ออ่ะแต่ป้าเขาสวยลูกชายก็น่าจะหล่อแหละมั้ง พอเสร็จแล้วฉันก็รีบวิ่งออกจากห้องนำ้อย่างไว แต่ไม่รู้มีใครมาวิ่งตัดหน้าฉัน ทำให้ฉันล้มลงไปนั่งก้นจ้ำเบ้า

ตุ๊บ

"โอ้ย!เดินยังไงว่ะ ให้ชนคน ทำไมไม่แหกตาดูคนว่ะ"อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายโวยขึ้น แหม่แหกตาดูก่อนไหมจ๊ะ ใครชนใครกันแน่ ฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมอง แต่ไม่เห็นหน้าผู้ชายคนนั้รหรอกเขาหันข้างให้ฉัน เขาใส่เสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำกางเกงยีนสีดำ โห่แต่งตัวก็ดีผู้ชายคนนั้นยืนเอามือปัดไปตามเสื้อผ้าเขาเหมือนเขาได้ชนกับสิ่งสกปรก ส่วนฉันล้มลงมานั่งกับพื้นยังไม่ร้องเลย แล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินเข้าไปในร้านอาหารเลยจ้า สุภาพบุรุษมากค่ะพี่ขา เดินชนคนยังไม่ขอโทษ แถมไม่หันมามองอีก

"อ้าว หนูซนมาแล้ว นั่งเลยลูกเฮียเขามาแล้ว"พอฉันเปิดประตูเข้ามาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งหันหลังให้ฉัน เขาใส่เสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำ ใจฉันเต้นตุ้มต่อมๆกลัวๆกลัวไม่หล่อ ฉันค่อยๆเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับผู้ชายคนนั้น ฉันมองเขา เห้ยเขาใส่แว่นกันแดดสีดำ เขาไว้ผมหน้าด้วยจ้าแต่ตอนนี้เขาทำผมแสกกลาง ทำให้ใบหน้าขาวๆของเขายิ่งดูหล่อ ตอนนี้ในใจฉันคิดท่อนเพลงได้ท่อนหนึ่ง "รูปหล่อแล้วกฺ็น่าตาดี น้องอยากบอกพี่ว่าน่ารักอ่ะ"

"ม๊า แบบว่าเจอคนนี้ฟินเลย บ่องตรงรักจุงเบย"ฉันเอ่ยบอกม๊าไป พลางมองไปที่ผู้ชายคนนั้น

"ป๊าหนูเอาคนนี้ นะๆๆๆหมั้นเลยๆๆ"ฉันหันไปกอดแขนป๊า ชอบคนนี้อ่ะ สเปคซนซนค่ะ ผู้ชายคนนั้นรีบถอดแว่นกันแดดออกมามองหน้าฉัน เขาจ้องหน้าฉัน ฉันก็จ้องหน้าเขา

"ทำไมเฮีย หล่อจังเลยละคะ"ฉันเอ่ยบอกเฮียแล้วยิ้มหวานๆไปให้เขา เฮียทำตาโตทันที หึ้ยน่ารักอ่ะ

"ม๊า ผมไม่หมั้นกับ ยัยเด็กสำส่อนนี้!"เฮียหันกับไปบอกป้าเฟื้องฟ้า แล้วชี้นิ้วมือมาทางฉัน ทำไมเขาว่าฉันแบบนั้นล่ะ ฉันไม่เคยเจอเขาเลยน่ะ

"ทำไมว่าน้องแบบนั้น เพลี๊ย"ป้าเฟื้องฟ้าดุเฮียแล้วตีมือไปที่มือเฮียที่เขาชี้มาทางฉัน

"ก็มันจริงอ่ะม๊า ยัยนี้เป็นเด็กแก่แดดมั่วผู้ชา โอ้ยยย"เฮียเขาว่าฉันแล้วเขาก็โดนป้าเฟื้องฟ้ายื่นมือไปบิดที่สีข้างเขา ทำให้เขาร้องออกมาด้วยความเจ็บ

"ไม่เอาน่ะป๊า หนูอยากหมั้นกับเฮียน่ะค่ะๆๆหนูชอบเฮีย"ฉันซบไหล่ป๊าเพื่ออ้อน. แล้วส่งยิ้มไปให้เฮีย เฮียก็ทำหน้าพะอืดพะอมใส่ฉัน

"ขอโทษน้องทั้งสอง แล้วก็หนูซนซนด้วยนะคะ พอดีลูกป้าหมาในปากมันเยอะนะคะ"ป้าเฟื้องฟ้าก้มหัวขอโทษป๊ากับม๊าฉัน แล้วหันไปตบหน้าแก้มเฮียสุดหล่อเบาๆๆแต่หลายที

"ม๊า เลิกหาเมียให้ผมสักทีได้ไหม"เฮียบอกป้าเฟื้องฟ้า ป้าเฟื้องฟ้าหันมายิ้มแหย่ๆให้ฉันกับป๊าและม๊า

"เมื่อเช้าแก่ลืมเอาหมาออกจากปากใช่ไหม?"ป้าเฟื้องฟ้าเอ่ยถามเฮียสุดหล่อด้วยประโยคง่ายๆแต่นำ้เสียงของเธอช่างน่ากลัว แล้วอาหารก็มาเสริ์ฟแล้วเราก็ลงมือทานอาหารกัน เฮียสุดหล่อของฉันนั่งเงียบมาก สงสัยเฮียแกจะกลัวม๊าแกมากแน่ๆๆ