บทที่ 67 chapter 67

“ไม่เป็นไร แค่มึนๆ เท่านั้นเอง ไม่ต้องห่วง” โมฮาหมัดบอกขณะยื่นมือหนาไปจับและบีบกระชับมือเย็นๆ เอาไว้

“ต้องขอโทษที่รบกวนนะคะคุณป้า หนูกับคุณ...โมฮาหมัดหลงทางมา อยากจะรบกวนขอความช่วยเหลือสักหน่อย” อติกานต์เอ่ยด้วยความเกรงใจ แต่ตอนนี้...แสงตะวันสาดส่องมาชวนให้ตาพร่า มือเล็กยกขึ้นปาดเหงื่อที่ผุดไหลบน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ