บทที่ 75 chapter 75

อติกานต์ผ่อนลมหายใจดังเฮือก ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด เพราะโมฮาหมัดที่ยิ้มเริงร่าไม่สนใจความวิตกกังวลของคนอื่นเอาเสียเลย อยากข่วนหน้าให้เลือดออกซิบๆ อยากจิกปลายเล็บเข้าไปในลูกกะตาพร่างพราวให้บอดเสียจริงๆ

“เธอว่า...แกรนด์ซายาเป็นยังไงบ้าง”

“น่ารัก...ใจดี แต่ก็น่าเสียดาย...”

“หืม...”

“ไม่น่าต้องมาเจอก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ