บทที่ 89 chapter 90

ปากหนาเม้มกัดพลางเปิดแยกเรียวปากอิ่ม พลางสอดเรียวลิ้นไปกวาดไล้ซอกซอนหาความหวานปานน้ำผึ้งทั่วโพรงปากนุ่มอย่างเชื่องช้าด้วยหลงใหล เนิ่นนานที่มิคาอิลดื่มด่ำกับจุมพิตรสหวาน ก่อนจะคลายออกอย่างแสนเสียดาย เมื่อหูแว่วได้ยินเสียงคล้ายคนกำลังเดินมา เสมือนบังคับกรายๆ ให้เขาต้องรีบถอยห่างอติกานต์ แต่ยังไม่วา...