สายลมและจันทราแห่งชนบท

: ฤดูใบไม้ผลิแรก

นี่คือต้นฤดูใบไม้ผลิ ช่วงเวลาที่สรรพสิ่งเริ่มเข้าสู่ฤดูผสมพันธุ์

หยางอวี่มาสอนหนังสือที่หมู่บ้านแห่งนี้ได้หลายวันแล้ว วันนี้ตอนเที่ยง เขานอนเอนหลังใต้ต้นไม้ใหญ่บนเนินเขาหลังโรงเรียนเพื่อหาความเย็นสบาย แล้วได้ยินเสียงซู่ซ่าดังมาจากเบื้องหน้า หยางอวี่คิดว่าเจองู รีบแหวกพงหญ้าออกดู

พอเห็นภาพตรงหน้า หยางอวี่แทบจะเลือดกำเดาไหล

หญิงชาวบ้านคนหนึ่งกำลังหันหลังให้เขา ถอดกางเกงออกแล้วย่อตัวลงปัสสาวะ ผู้หญิงในชนบทนี่ช่างเปิดเผยจริงๆ กลางวันแสกๆ แบบนี้ก็ย่อตัวปัสสาวะได้ ช่างเป็นคนที่เสรีจริงๆ

"นั่นไม่ใช่แม่ของฟางฟาง พี่สะใภ้หยางหรอกเหรอ?"

หยางอวี่จำได้ ฟางฟางเป็นนักเรียนในชั้นของเขา วันแรกที่มาเรียน พี่สะใภ้หยางเป็นคนพามา เขาเลยจำได้บ้าง

ตอนนั้นที่เห็นพี่สะใภ้หยาง เธอมีรูปร่างอวบอิ่ม ผิวขาวผ่องอย่างหาได้ยาก หยางอวี่จำได้บ้าง วันนี้ไม่คิดว่าจะได้เห็นก้นอวบใหญ่ของพี่สะใภ้หยาง หมู่บ้านนี้ช่างเต็มไปด้วยภาพยั่วใจในฤดูใบไม้ผลิจริงๆ

ขณะที่หยางอวี่กำลังมองอย่างเพลิดเพลิน ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนของพี่สะใภ้หยาง: "อ๊าย! งู!"

หยางอวี่รีบวิ่งเข้าไปหา ถามอย่างร้อนรน: "พี่สะใภ้ เป็นอะไรไป?"

พี่สะใภ้หยางเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าแดงก่ำทันที ตัวเองกำลังปัสสาวะอยู่ตรงนี้ ถูกคนเห็นเข้าพอดี ช่างน่าอายจริงๆ รีบดึงกางเกงขึ้น หน้าแดงก่ำ พูดอย่างเขินอาย: "เหมือนโดนงูกัดค่ะ"

หยางอวี่มองไปรอบๆ และเห็นงูลายตัวหนึ่งเลื้อยหนีไปอย่างรวดเร็ว

"พี่สะใภ้ ผมเห็นว่าหัวงูเป็นรูปสามเหลี่ยม ดูเหมือนจะเป็นงูพิษนะครับ!" หยางอวี่อธิบาย

พี่สะใภ้หยางได้ยินว่าเป็นงูพิษ หน้าซีดเผือด: "งูพิษเหรอ? แล้วจะทำยังไงล่ะ?"

"การไปอำเภอต้องใช้เวลาตั้งหลายชั่วโมง ถ้าเป็นงูพิษจริงๆ คงไม่ทัน" หยางอวี่ไม่ได้ขู่พี่สะใภ้หยาง งูพิษพวกนี้มีพิษรุนแรง ออกฤทธิ์เร็วมาก ถ้าไม่รักษาทันทีอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต

หลักการนี้ พี่สะใภ้หยางย่อมเข้าใจดี ในหมู่บ้านทุกปีมีคนถูกงูกัดตายอยู่เสมอ

"แล้วจะทำยังไงดี?" พี่สะใภ้หยางปากแห้งลิ้นแข็ง กังวลมาก คิดสักครู่ แล้วพูดอย่างเขินอาย: "หรือว่า... น้องช่วยดูดพิษออกให้พี่มั้ย?"

"เอ่อ!" หยางอวี่ชะงักไปครู่หนึ่ง การช่วยคนเป็นการทำบุญ ดูดพิษออกโดยไม่กลืนลงไปคงไม่เป็นไร จึงตอบว่า: "ได้ครับ พี่สะใภ้ โดนกัดตรงไหนเหรอ?"

พอได้ยินคำถาม พี่สะใภ้เห็นได้ชัดว่าเขินอาย พูดติดอ่าง: "โดนกัดที่..."

"พี่สะใภ้ บอกมาเร็วๆ สิครับ!" หยางอวี่ร้อนใจ

ใบหน้าของพี่สะใภ้หยางยิ่งแดงก่ำ ตอบว่า: "โดนกัดที่ก้นค่ะ"

พรวด!

หยางอวี่แทบพ่นเลือดออกมาอีกรอบ! ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้?

"พี่สะใภ้ ชีวิตสำคัญกว่า" หยางอวี่อธิบาย ตอนนี้ไม่มีเวลามาสนใจว่าโดนกัดตรงไหน ดูดพิษออกช่วยชีวิตคนสำคัญกว่า

พี่สะใภ้หยางพยักหน้า หน้าแดงก่ำ ไม่กล้าสบตาหยางอวี่ แต่ก็ยอมถอดกางเกงลงด้วยความเขินอาย

หยางอวี่มองดูแล้วหัวเราะพูดว่า: "พี่สะใภ้ ก้นพี่ใหญ่จังเลยนะ!"

"ปากจัด" พี่สะใภ้หยางยิ่งเขินอายกว่าเดิม

หยางอวี่ก้มตัวลงมอง มองก้นขาวอวบใหญ่ของพี่สะใภ้หยาง สงสัยว่าทำไมผู้หญิงในหมู่บ้านนี้ก้นขาวกันหมด ป้าที่บ้านก็เป็น พี่สาวลูกพี่ลูกน้องก็เป็น

หยางอวี่มองก้นขาวๆ นั้นอยู่พักใหญ่ กว่าจะนึกถึงเรื่องสำคัญ จึงเริ่มค้นหา

"พี่สะใภ้ หาไม่เจอครับ!" หยางอวี่มองหารอยงูกัดบนก้นแต่ไม่พบ

พี่สะใภ้หยางหันมามองอย่างเขินอาย พูดว่า: "ลงไปอีกนิดค่ะ"