บทที่ 115: ว้าว คุณยังมีชีวิตอยู่

สักพักใหญ่ ทั้งสองคนก็เริ่มสงบสติอารมณ์ลงได้บ้าง

ซูซานเงยหน้าขึ้น ประคองใบหน้าของอาเรียน่าไว้อย่างแผ่วเบา

“ดีใจจริงๆ ที่หนูกลับมา! พวกเรานึกว่าหนู... ไม่สิ อย่าไปพูดถึงเรื่องโชคร้ายแบบนั้นเลย”

ซูซานมองสำรวจอาเรียน่าตั้งแต่หัวจรดเท้า

การได้เห็นว่าเธอปลอดภัยดีทำให้ซูซานโล่งใจ

“ครั้งนี้หนูคงผ่านเรื่องร...