บทที่ 3: ดังนั้นเขาเป็น “อาจารย์หนุ่ม”

เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นไซมอนในชุดสูทที่ดูเนี้ยบเฉียบ

อาเรียน่าในวัยยี่สิบห้าปีรู้จักไซมอนมานานเท่าที่เธอจำความได้ การได้เจอเขาอีกครั้งกลับรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชั่วชีวิต

"ถ้าลำบากขนาดนี้ก็เลิกเสแสร้งได้แล้ว! ทำเป็นอวดเก่งไปเดี๋ยวก็ได้กลายเป็นคนจรจัดหรอก!" ไซมอนตำหนิเธอ

อาเรียน่ารู้สึกถึงคลื่นความเศร้าที่ถาโถมเข้าใส่เมื่อได้ยินคำพูดของเขา

"งั้นที่นายจงใจไปนอนกับแคลร์ ก็เพราะว่าฉันไม่ใช่ทายาทตัวจริงของตระกูลซัมเมอร์ใช่ไหม ไซมอน"

สายตาของไซมอนหลบไปทางอื่น แต่เขาก็ยังคงยืนตัวตรงอย่างมั่นคง

อาเรียน่าหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอน่าจะรู้ตัวได้เร็วกว่านี้ ตอนที่แคลร์กลับมา ไซมอนคงจะรู้สึกไม่มั่นคง

เขาต้องการแต่งงานกับทายาทตัวจริงของตระกูลซัมเมอร์ ไม่ใช่ตัวปลอมอย่างเธอ

กลายเป็นว่าความรู้สึกที่สั่งสมมานานกว่ายี่สิบปีสามารถแลกกับอำนาจได้จริงๆ

"กลับไปขอโทษซะ แคลร์กับฉันถูกกำหนดให้แต่งงานกัน แต่ฉันก็ยังรักเธออยู่นะอาเรียน่า ฉันจะดูแลเธอเอง" ไซมอนพูดอย่างหยิ่งผยอง

เมื่อก่อนไซมอนแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง ต่อหน้าอาเรียน่า เขาเป็นเหมือนลูกหมาตัวน้อยๆ ที่คอยเห็นด้วยกับเธอทุกอย่าง เอาอกเอาใจ และไม่เคยกล้าขึ้นเสียงใส่เลย

แต่ตอนนี้ เขากลับทำท่าทีสูงส่ง ราวกับว่ากำลังโยนเศษอาหารให้แมวจรจัดหรือหมาข้างถนน

อาเรียน่าพบว่ามันน่าขบขันขึ้นเรื่อยๆ

"แล้วนายวางแผนจะดูแลฉันยังไงกันแน่ ให้ฉันเป็นเมียน้อยของนายเหรอ"

"อย่าเนรคุณนักเลย!" ไซมอนตวาดอย่างหงุดหงิด "ที่ฉันทำแบบนี้ก็เห็นแก่ช่วงเวลาหลายปีที่เราคบกันมานะ"

"ไม่จำเป็นหรอก! ช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาไม่มีความหมายอะไรกับฉันทั้งนั้น"

"อาเรียน่า เธอนี่มันหยิ่งยโสเสมอเลยนะ!"

"ใช่ ฉันหยิ่งยโส ไม่เหมือนนายที่เป็นคนขี้ขลาด!"

"เธอ—"

"พี่ขา!" เสียงหวานหยดย้อยของแคลร์ขัดจังหวะขึ้น ทำให้ไซมอนรีบปรับท่าทีในทันใด

แคลร์เดินเข้ามาใกล้ "พี่ขา ดีใจจังเลยที่ได้เจอพี่ กลับบ้านเรานะคะ คุณพ่อคุณแม่คิดถึงพี่มากเลย หนูก็เหมือนกัน หนูรู้ว่าพี่โกรธที่หนูแย่งไซมอนมา แต่ไซมอนคะ คุณควรจะอยู่กับพี่สาวของฉันนะคะ เดี๋ยวลูกในท้อง...หนูจะไปเอาออกเอง"

อาเรียน่ากรอกตา "แคลร์ เธอนี่แสดงละครได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ"

"พี่ขา หนูจริงใจนะคะ"

แคลร์พยายามจะคว้ามือของอาเรียน่า แต่อาเรียน่าสะบัดออก แคลร์กรีดร้องเสียงแหลมแล้วเซถอยหลังไปสองสามก้าว ไซมอนรีบเข้าไปประคองเธอไว้ "อาเรียน่า! เธอทำอะไรน่ะ!"

เมื่อเห็นไซมอนปกป้องแคลร์เช่นนั้น อาเรียน่าก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขัน

"ไม่เป็นไรค่ะไซมอน พอดีหนูแค่เสียหลักน่ะค่ะ" แคลร์พูด

ในตอนนั้นเอง มือใหญ่ข้างหนึ่งก็โอบรอบเอวของอาเรียน่าอย่างกะทันหัน

"ที่รัก เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ"

อาเรียน่าพยายามจะแกะมือที่เอวออกตามสัญชาตญาณ แต่ชายคนนั้นกลับกอดเธอไว้แน่น เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น ก็เห็น "คุณชาย" จากไดนาสตี้คลับ คนที่เธอใช้เวลาอยู่ด้วยทั้งคืน

ไซมอนขมวดคิ้วตามสัญชาตญาณ ส่วนแคลร์ก็ตกใจ

เมื่อเห็นว่าชายคนนี้สนิทสนมกับอาเรียน่ามากเพียงใด ก็ชัดเจนว่าความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นไม่ธรรมดาเลย!

อาเรียน่าไม่ได้อยากจะสร้างเรื่องราวดราม่าเช่นนี้เลย ปีที่ผ่านมาเกือบจะผลักไสให้เธอจนมุม และทั้งหมดที่เธอต้องการก็คือการหลีกหนีจากเรื่องวุ่นวายทั้งหมดนี้

เมื่อเห็นสีหน้าพ่ายแพ้ของไซมอน อาเรียน่าก็รู้สึกพึงพอใจขึ้นมาเล็กน้อย

"พี่ขา เขาเป็นใครเหรอคะ" แคลร์ถามอย่างสงสัยใคร่รู้

ชายคนนั้นยิ้มแล้วพูดว่า "คนดี ไม่คิดจะแนะนำแฟนของตัวเองหน่อยเหรอ"

เธอเหลือบมองชายคนนั้น และเขาก็เสริมว่า "เรียกผมว่าลูคัส"

เมื่อได้ยินคำว่า "แฟน" ใบหน้าของไซมอนก็ยิ่งมืดครึ้มลง

"พี่ลูคัสคะ..."

ลูคัสรีบยกมือขึ้นห้าม "เฮ้ อย่าเรียกผมแบบนั้นสิ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น"

แคลร์ถึงกับผงะ เป็นเรื่องยากที่จะมีผู้ชายไม่หลงเสน่ห์ของเธอ

อาเรียน่าอยากจะหัวเราะแต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้

ลูคัสยังคงโอบแขนรอบเอวของอาเรียน่าไว้

"ลูคัส คุณทำงานที่ไหนเหรอคะ" แคลร์เอ่ยถามอย่างพยายามหยั่งเชิง

"ซันกรุ๊ปครับ"

เมื่อได้ยินชื่อนั้น ทั้งไซมอนและแคลร์ต่างก็ตกตะลึง

ซันกรุ๊ปเป็นหนึ่งในบริษัทชั้นนำของประเทศ และตระกูลไฟร์สโตนซึ่งเป็นเจ้าของก็เป็นตระกูลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองหลวง!

ชายหนุ่มคนนี้แผ่รังสีแห่งความสง่างามและสูงส่ง เมื่อดูจากท่าทีและแววตาภาคภูมิใจตอนที่เอ่ยถึงซันกรุ๊ปแล้ว เขาไม่น่าจะเป็นแค่พนักงานธรรมดาๆ

หากเขาเป็นผู้บริหารระดับสูงของซันกรุ๊ป เขาก็ย่อมเป็นบุคคลที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!

อาเรียน่าถึงกับอึ้ง เขาโอ้อวดโดยไม่ลังเลใจเลยอย่างนั้นหรือ

"พี่คะ ดีจังเลยที่พี่มีแฟนแล้ว แคลร์ดีใจด้วยนะคะ ไซมอนกับแคลร์กำลังจะจัดงานหมั้นกัน ทำไมพี่ไม่พาเขามาด้วยกันล่ะคะ คุณพ่อคุณแม่ต้องดีใจมากแน่ๆ"

อาเรียน่ากำลังจะปฏิเสธ แต่ลูคัสก็พูดแทรกขึ้นมา "แน่นอนครับ ผมยินดีไป"

อาเรียน่าอยากจะถลึงตาใส่เขาให้รู้แล้วรู้รอด "เรามีธุระต้องไปทำ พวกเธอสนุกกันไปเถอะนะ พวกเราไปก่อนล่ะ"

ถ้ายังไม่รีบไปอีก ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้จะไปตอบตกลงเรื่องอะไรอีกบ้าง

ลูคัสเข้าใจสถานการณ์ดี เขาจึงคว้าตะกร้าสินค้ามาเข็นด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ยังคงโอบเอวของอาเรียน่าไว้

ไซมอนและแคลร์มองตามคนทั้งสองที่เดินจากไป

แคลร์สังเกตเห็นแววตาโกรธเกรี้ยวของไซมอนจึงรีบคล้องแขนของเขาไว้

"ไซมอนคะ บางทีนี่อาจจะเป็นเรื่องดีก็ได้นะคะ คุณว่าไหม"

ไซมอนพ่นลมหายใจอย่างขัดใจแต่ไม่ได้ตอบอะไร

"ก็แค่...ตลอดปีที่ผ่านมา พี่สาวของฉันทำตัวเหมือนโลกจะแตก แต่ลับหลังกลับมีแฟนแล้ว ฉันว่า..." แคลร์พูดทิ้งท้ายไว้ แต่ไซมอนก็เข้าใจความหมายของเธอดี

ทันทีที่เดินพ้นจากสายตาของแคลร์และไซมอน อาเรียน่าก็รีบปัดมือของลูคัสออกจากเอวทันที

แต่ลูคัสกลับยังอารมณ์ดี "คุณจะขอบคุณผมยังไงดีล่ะ"

"ขอบคุณที่หาเรื่องเดือดร้อนมาให้ฉันน่ะเหรอ" อาเรียน่ายิ้มบางๆ เธอไม่ได้อยากไปร่วมงานหมั้นของแคลร์กับไซมอนเลยสักนิด

ทำไมเธอต้องเอาตัวเองไปอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดแบบนั้นด้วย

เธอต้องการตัดขาดจากอดีตให้สิ้นซาก

"มันจะเดือดร้อนได้ยังไง" ลูคัสขมวดคิ้ว

อาเรียน่าขี้เกียจจะอธิบาย เธอไม่มีอะไรต้องชี้แจงกับคุณชายจากไดนาสตี้คลับคนนี้

"ด้วยหน้าตาและความสามารถของคุณ ฉันว่าพวกคุณหญิงคุณนายที่ไดนาสตี้คลับคงต่อคิวรอคุณยาวเป็นหางว่าว ทำไมคุณต้องมาเกาะติดฉันด้วย"

"ก็ผมตัดสินใจแล้วว่าจะเกาะติดคุณ" ลูคัสตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

อาเรียน่าต้องยอมรับว่าผู้ชายคนนี้หล่อเหลาราวกับเทพบุตรจริงๆ เป็นประเภทที่ทำให้ผู้หญิงทุกคนตกหลุมรักได้ตั้งแต่แรกเห็น

"ก็ได้ งั้นฉันเลี้ยงข้าวคุณมื้อหนึ่งแล้วกัน"

วันนี้อาเรียน่าอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ตลอดสามปีที่ผ่านมา สองปีแรกเธอใช้ชีวิตอยู่กับความรู้สึกเจ็บช้ำ ส่วนปีสุดท้ายก็อยู่ในสภาพพังทลาย

นานมากแล้วที่เธอไม่ได้รู้สึกมีความสุขแบบนี้

การได้เห็นธาตุแท้ของไซมอนทำให้เธอรู้สึกปล่อยวางกับอดีตได้มากขึ้น

เมื่อทั้งสองคนจากไปแล้ว แคลร์ก็ก้าวออกมาจากมุมหนึ่งพร้อมรอยยิ้มสมใจบนริมฝีปาก

น่าขันสิ้นดี อ้างว่าเป็นผู้บริหารของซันกรุ๊ป แต่ที่แท้อาเรียน่าก็ไปเจอเขาที่ไดนาสตี้คลับ!

แคลร์รู้สึกว่ามันช่างน่าสนุก

ถ้าเขาเป็นผู้บริหารของซันกรุ๊ปจริงๆ ล่ะก็ เธอไม่มีทางยอมให้อาเรียน่าพาเขามางานหมั้นเด็ดขาด เธอไม่อยากให้อาเรียน่ามาเด่นเกินหน้าเกินตาเธอ

แต่ถ้าเขาเป็นแค่ผู้ชายจากไดนาสตี้คลับล่ะก็... นั่นมันยอดเยี่ยมไปเลย!

ถ้าชาร์ลส์กับฟิโอน่ารู้ว่าอาเรียน่าคบกับคนจากคลับแบบนั้น พวกเขาต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่

แค่คิดภาพว่าอาเรียน่าจะต้องอับอายขายหน้า แคลร์ก็รู้สึกสะใจจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่!

เธอจะต้องทำให้แน่ใจว่าคุณชายคนนี้จะไปร่วมงานหมั้นของเธอให้ได้