บทที่ 4: ฉันจะดูแลคุณ
อาเรียน่าไม่เคยคิดเลยว่าจะเมา
บางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่ได้ปลดปล่อยตัวเองมานานมากแล้ว เธอถึงควบคุมตัวเองไม่อยู่
กว่าจะรู้ตัว เธอก็ดื่มไปมากเกินไปแล้ว
ลูคัสช่วยพยุงเธอ ล้วงกุญแจออกจากกระเป๋าเพื่อไขประตูเข้าบ้าน
ทันทีที่ก้าวเข้าไปข้างใน อาเรียน่าก็เซเกือบจะล้มลง แต่ลูคัสคว้าตัวเธอไว้ได้ทัน เขาตรึงเธอไว้กับกำแพงอย่างนุ่มนวล
เธอมองเขา รอยยิ้มระบายอยู่บนริมฝีปาก พลางยกมือขึ้นประคองใบหน้าของเขา
“ทำไมคุณถึงได้หล่อขนาดนี้นะ”
แต่แล้วลูคัสก็จูบเธออย่างกะทันหัน ร้อนแรงและลึกซึ้ง!
เขาจูบเธอราวกับคนที่ถูกครอบงำ
ตั้งแต่เมื่อวาน เขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเสพติดผู้หญิงคนนี้เข้าแล้ว
ตั้งแต่วินาทีที่พวกเขาอยู่ด้วยกันเมื่อวานจนถึงตอนนี้ มีแต่เธอเท่านั้นที่อยู่ในความคิดของเขา
ลูคัสช้อนร่างอาเรียน่าขึ้นอุ้มแล้วมุ่งตรงไปยังห้องนอน
...
ค่ำคืนนั้นช่างเร่าร้อนและน่าตื่นเต้น!
เมื่ออาเรียน่าตื่นขึ้นมา เธอก็รู้สึกปวดหัวตุบๆ และได้ยินเสียงบางอย่างแว่วมาจากข้างนอก
เธอค่อยๆ ลุกจากเตียง คว้ามีดปอกผลไม้มาถือไว้เผื่อกรณีฉุกเฉิน
เสียงนั้นดังมาจากในครัว เธอค่อยๆ ย่องเข้าไปดูก็เห็นคุณชายแห่งตระกูลไฟร์สโตนกำลังทำอาหารอยู่ในครัวของเธอ
“ตื่นแล้วเหรอ” ลูคัสยิ้มให้เธออย่างสดใส มือยังคงง่วนอยู่กับการตีไข่
“คุณมาทำอะไรที่นี่” อาเรียน่าถามอย่างงุนงงพลางมองไปที่ลูคัส “นี่มันบุกรุกบ้านคนอื่นชัดๆ ฉันแจ้งตำรวจได้เลยนะ!”
ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะตามตอแยเธอไม่เลิก และมันทำให้อาเรียน่าหงุดหงิดใจไม่น้อย
ทว่าลูคัสกลับมองเธอด้วยแววตาจนใจเล็กน้อย “คุณเมาจนภาพตัดเหรอ เมื่อวานตอนบ่าย ผมช่วยคุณไว้ต่อหน้าแฟนเก่า คุณบอกว่าจะเลี้ยงข้าวผมเป็นการตอบแทน แล้วเราก็มาจบลงที่เตียง จำไม่ได้เหรอ”
อาเรียน่ากะพริบตาปริบๆ และเมื่อเขาช่วยเตือนความจำ ภาพความทรงจำต่างๆ ก็เริ่มย้อนกลับมา
ลูคัสวางชามลง ดึงคอเสื้อตัวเองให้เปิดออกแล้วชี้ไปที่รอยแดงก่ำ “เมื่อคืนคุณยังชมผมอยู่เลยว่าสุดยอดมาก”
อาเรียน่ารู้สึกอับอายจนอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
เรื่องราวเมื่อคืนค่อยๆ ไหลย้อนกลับเข้ามาในหัวของเธอทีละนิด
ลูคัสดูไม่ใส่ใจ “ไปล้างหน้าล้างตาสิ อาหารเช้าใกล้จะเสร็จแล้ว”
อาเรียน่าเดินออกจากครัวแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองกลับไป ท่าทางตอนที่เขาทำอาหารนั้น...
ลูคัส ไฟร์สโตน จัดอาหารเช้าลงบนโต๊ะ มีทั้งโจ๊กข้าวฟ่างใส่พุทราจีน ไข่ดาวรูปหัวใจ และแพนเค้กสีทองอร่าม ดูน่ากินไม่น้อย
“ทนกินไปก่อนนะ ในตู้เย็นแทบไม่มีวัตถุดิบเลย ทำได้แค่นี้แหละ”
“ไม่ยักรู้ว่าคุณทำอาหารเป็นด้วย” อาเรียน่าพูดขณะนั่งลงแล้วกัดแพนเค้กคำหนึ่ง มันกรอบนอกนุ่มใน อร่อยทีเดียว
“เรื่องกล้วยๆ”
“ไข่ดาวรูปหัวใจนี่ คุณใช้ปากกัดให้เป็นรูปเหรอ”
ไข่ดาวเป็นรูปหัวใจสมบูรณ์แบบ มีเสน่ห์และน่าลิ้มลอง
“คุณจุดประกายความคิดให้ผมเลยนะ ไว้คราวหน้าจะลองดู เราจะได้จูบกันทางอ้อมไง”
อาเรียน่าอดหัวเราะออกมาไม่ได้
ลูคัสหยุดพูดไปชั่วครู่ “ปกติคุณมีนิสัยเมาแล้วภาพตัดบ่อยๆ เหรอ”
อาเรียน่าเกาหัวอย่างเขินอาย “ก็... นิดหน่อยค่ะ”
“เป็นไปได้ไหมว่าคุณเคยเมา แล้วช่วยผมไว้ แต่กลับจำไม่ได้เลย”
ลูคัสจำได้แม่นว่าผู้หญิงคนนั้นมีกลิ่นเหล้าติดตัว ตอนนั้นเขาถูกซ้อมจนสะบักสะบอมและเห็นเพียงร่างเลือนรางเท่านั้น
อาเรียน่าหัวเราะพรืดออกมา “นี่ยังไม่เลิกเล่นมุกนั้นอีกเหรอคะ”
“ผมจริงจังนะ”
นั่นเป็นครั้งแรกที่ลูคัสรู้สึกเหมือนเฉียดตาย เขาคิดว่าตัวเองคงไม่รอดแล้ว
ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา เขาเฝ้าตามหาเธอมาตลอด
อาเรียน่าส่ายหัวขณะกินข้าว "ฉันไม่ได้ช่วยคุณจริงๆ นะ ถึงฉันจะเมาแล้วภาพตัด แต่ถ้ามีคนมาเตือนความจำ ฉันก็จะพอจำได้เป็นช่วงๆ"
ลูคัสแสดงท่าทีผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด แต่ในใจของเขา อาเรียน่าคือผู้หญิงที่เขาตามหา!
"แล้วจี้หยกของคุณมาจากไหน"
อาเรียน่าจิบโจ๊กอย่างใจเย็น "ฉันไม่ใช่คนที่คุณตามหาจริงๆ ค่ะ ปีที่แล้ววันวาเลนไทน์ ฉันจับได้ว่าแฟนที่คบกันมาตั้งแต่เด็กนอกใจฉัน ฉันเสียใจมากเลยออกไปดื่มกับเพื่อนสนิท
จากนั้นก็เมาหนัก ขับรถตกคูเกือบตาย
วันเกิดของฉันคือวันที่ 9 กรกฎาคม ส่วนจี้หยกนั่นเป็นของขวัญวันเกิดจากเพื่อนสนิทของฉันเอง"
อาเรียน่าอธิบายอย่างจริงใจ "ฉันให้ข้อมูลติดต่อของเธอได้นะ"
เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและกำลังจะส่งข้อมูลติดต่อให้ แต่แล้วก็ชะงักไป
"เป็นอะไรไป" ลูคัสถามเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าลำบากใจเล็กน้อยของเธอ
"ฉันบล็อกเธอไปแล้ว"
อาเรียน่าฝืนยิ้มอย่างขมขื่น
โรสเคยเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ เธอเป็นคนจับได้ว่าไซมอนกับแคลร์นอนอยู่ด้วยกันแล้วรีบมาบอกอาเรียน่าทันที แถมยังอยู่ดื่มเป็นเพื่อนเธอหลังจากนั้นด้วย
แต่ใครจะคิดว่าแคลร์จะเจ้าเล่ห์ขนาดนั้น เธอได้ดึงโรสไปเป็นพวกของตัวเองเรียบร้อยแล้ว
เพื่อนสนิทของเธอกลับย้ายข้างไปอยู่กับแคลร์ แถมยังช่วยปกปิดเรื่องชู้สาวของไซมอนกับแคลร์อีก
พ่อแม่ แฟน และเพื่อนสนิทของเธอ ทุกอย่างถูกแคลร์แย่งไปหมด
"แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่ในประเทศนะ อีกสักพักถึงจะกลับมา ฉันให้ข้อมูลอื่นเพื่อช่วยคุณตามหาเธอได้"
แต่ลูคัสไม่สนใจเรื่องนั้น
"วิธีที่ดีที่สุดที่จะลืมอดีตที่เจ็บปวดคือการเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่ ลองพิจารณาผมดูเป็นไง"
อาเรียน่าอ่อนใจกับลูคัสจริงๆ "คุณทั้งหน้าตาดี หุ่นก็ดี ลีลาก็เด็ด ทำไมต้องมายึดติดกับฉันด้วย"
"งั้นผมก็จะตื๊อคุณต่อไป" ลูคัสประกาศ
ลูคัสเลิกคิ้วขึ้น ดวงตาคมกริบของเขาเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่ยากจะต้านทาน
อาเรียน่าเชื่อว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนต้านทานเสน่ห์ของเขาได้
"ไม่ต้องห่วง" ลูคัสยิ้มอย่างมั่นใจ "ในฐานะแฟน ผมน่ะคุ้มค่านะ ผมจะกินข้าวเป็นเพื่อนคุณ ไปเที่ยวเป็นเพื่อนคุณ ทำให้คุณมีความสุข และที่สำคัญที่สุด เรื่องบนเตียง... คุณก็เคยเห็นแล้ว รับประกันความพึงพอใจ ใช่ไหมล่ะ"
อาเรียน่ารู้สึกร้อนวูบวาบ ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจจริงๆ
เธอไม่คิดเลยว่าโฮสต์เจ้าเสน่ห์จากไดนาสตี้คลับจะจีบเก่งขนาดนี้!
เธอเกือบจะใจอ่อนให้เขาอยู่แล้ว
"ฉันขอคิดดูก่อน" เธอตอบ
"ไม่ต้องคิดแล้ว ให้โอกาสผมเถอะ"
"ก็ได้" อาเรียน่าคิดว่าตัวเองคงบ้าไปแล้วที่ตอบตกลงเร็วขนาดนี้
ไม่รู้ทำไม เธอถึงโหยหาความตื่นเต้นเล็กๆ น้อยๆ ให้กับชีวิต
ชีวิตมันสั้นนัก ควรใช้ให้คุ้มค่า และผู้ชายคนนี้ถึงแม้จะเป็นโฮสต์ในคลับ แต่เขาก็สร้างความสุขให้เธอได้มากโข
ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาและความสามารถในการทำให้เธอหัวเราะได้ การมีเขาอยู่ข้างๆ คงจะดีไม่น้อย
"แต่ฉันมีกฎสองสามข้อนะ" เธอเสริม
"ได้เลย ว่ามา"
"ถ้าคุณอยู่กับฉัน ฉันจะดูแลคุณเอง แต่คุณห้ามไปยุ่งกับผู้หญิงรวยคนอื่น"
ลูคัสอยากจะหัวเราะแต่ก็กลั้นไว้ "แน่นอน ผมซื่อสัตย์มาก"
อาเรียน่าไม่เชื่อเรื่องไร้สาระพวกนั้นหรอก ที่เรียกว่า "คุณชาย" จากไดนาสตี้คลับน่ะเหรอ ฝันไปเถอะ!
"แล้วก็มีอีกเรื่องที่สำคัญมาก"
