บทที่ 117

ซ่งหวานหว่านหลับสบายอยู่ในอ้อมแขนของเจียงอู๋วั่ง ยามตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลายามเซิน(15:00-17:00น.)แล้ว เจียงอู๋วั่งแขนชาไปหมดเพราะตัดใจขยับไม่ลง ด้วยเกรงว่าจะปลุกสาวน้อยออกจากห้วงนิทรา

ซ่งหวานหว่านลุกขึ้นนั่งและบิดขี้เกียจ เจียงอู๋วั่งขยับมือสองข้างที่ชาไปมา ซ่งหวานหว่านรีบดึงมือเขามานวดคลายเส้นให้เขาทั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ