บทที่ 167

หลังไล่พวกคุณชายเสเพลออกไปหมดแล้ว พวกเขาก็กินข้าวต่อกันจนอิ่ม ติงอู๋จี๋อารมณ์ดีขึ้นมาก แต่อาหารบนโต๊ะส่วนใหญ่กินกันเกือบหมดแล้ว พอเห็นทุกคนต้องการจ่ายเงินแล้วจากไป ก็พลันร้อนใจขึ้นมา

“ลูกพี่ ข้ายังกินไม่อิ่มเลย ช่วยห่อห่านอบน้ำผึ้งให้ข้าสักตัวได้ไหม”

“เจ้าไปสั่งให้เจ้าของร้านทำให้เจ้าเองสิ”

“ตกลง” ต...