บทที่ 302

เงาหลังของซ่งหวานหว่านและเจียงอู๋วั่งค่อยๆ หายลับไปจากตรงหน้าชายหนุ่มหญิงสาว

ชายหนุ่มเอื้อมมือมาประคองหญิงสาว นางน้ำตาไหลอาบน้ำ ด้านชายหนุ่มก็ขอบตาแดงก่ำเช่นกัน

“ไปกันเถอะ หากพวกเราโชคดีรอดมาได้ ข้าจะต้องตามหาลูกของเรากลับมาแน่”

“เขาเพิ่งจะเกิดออกมาได้เพียงเดือนเดียวเองนะ ข้าจะตัดใจได้อย่างไรกัน!” ห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ