บทที่ 344

รอจนทุกคนดีอกดีใจจนเพียงพอแล้ว ซ่งหวานหว่านก็มองดูติงอู๋จี๋อย่างสนใจใคร่รู้ “เสี่ยวติงจื่อ ในค่ายกลมายาเจ้าเจอกับอะไร?”

“ไม่มีอะไรหรอก!” ติงอู๋จี๋ตอบด้วยความเขินอายเล็กน้อย

“ไม่มีอะไรจริงๆ รึ?”

“ไม่มีอะไรจริงๆ!”

“ถ้าอย่างนั้นเหตุใดเจ้าถึงกอดท่อนไม้แล้วจูบไม่หยุด?”

“ฮ่าฮ่าๆ......”

พอทุกคนได้ยินก็อดหั...