บทที่ 436

เจียงอู๋วั่งจึงได้แต่ยื่นหน้าเข้าไปดูใกล้ๆ เจียงหลิงเซวียนและเจียงอู๋หานก็ยื่นหน้าตามไปดูด้วยเช่นกัน

เจ้าตัวน้อยไม่ตัวยับย่นเหมือนกับท่านน้าเล็กของเขา แต่ตัวขาวนุ่มนิ่มแทน ซึ่งในขณะนี้กำลังหลับตานอนหลับพริ้มอย่างสบายใจ

ไทเฮามองเจ้าตัวน้อยด้วยสีหน้ารักใคร่ พลางตรัสพร้อมรอยยิ้ม “เจ้าตัวเล็กช่างน่ารักจ...