บทที่ 437

ซ่งหวานหว่านถูกปลุกด้วยเสียงร้องไห้ของเจ้าตัวน้อย

ถังถังอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นมาพลางกล่าวว่า “เจ้านาย เจ้าตัวน้อยหิวแล้ว ท่านรีบมาป้อนนมเขาเร็ว”

ทันทีที่ถังถังกล่าวจบ ซ่งหวานหว่าน เจียงอู๋วั่งและน่าหลันไท่เฟยต่างพร้อมใจกันมองมาที่เขาเป็นตาเดียว

“ทำไมพวกคุณมองหนูแบบนี้ล่ะ? เจ้าตัวน้อยกินนมแม่จึงจะได้รับ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ