บทที่ 46

“ไอ้ตัวไร้ประโยชน์!” เจียงอู๋วั่งแค่นเสียงเย็นชา เก็บป้ายคำสั่งกลับแล้วยืนขึ้น

ซ่งหวานหว่านมองคนสองคนที่สลบเหมือดไปอย่างอับจนวาจา ช่างไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ คนหนึ่งไม่ถูกเตะ ก็ตกใจกลัว ยังไม่ทันได้ระบายความโกรธเกลียดที่อัดอั้นอยู่ในใจเลยด้วยซ้ำ

ซ่งหวานหว่านมองไปรอบๆ คราหนึ่ง เห็นว่าบนโต๊ะยังมีน้ำชาอยู...