บทที่ 58

ซ่งหวานหว่านกะพริบตาแล้วกะพริบตาอีก เมื่อแน่ใจว่าตนเองไม่ได้หูฝาด ก็จ้องมองเจียงอู๋วั่งที่เดินจากไปด้วยความประหลาดใจเต็มใบหน้าพร้อมกับตะโกนเรียกเสียงดังอยู่ที่หน้าประตู “เสด็จแม่”

น่าหลันไท่เฟยเองก็จ้องไปที่จุดเดียวกันด้วยความประหลาดใจเต็มใบหน้าเช่นกัน พลางตอบว่า “อืม ทำไมหรือ”

“ท่านแน่ใจหรือว่าคนเม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ