บทที่ 60

ซ่งหวานหว่านหันศีรษะกลับไปมององครักษ์สองนายที่ไร้ประโยชน์แวบหนึ่ง ก่อนจะประคองลูกพังพอนไว้แล้วแตะปลายเท้า ใช้วิชาตัวเบาเหินแฉลบไปตามผืนป่าโดยมีเจียงอู๋วั่งตามหลังไปติดๆ

เจียงเทาและฮวาอิ่งคลานขึ้นมาจากพื้นอย่างยากลำบาก เจียงเทาส่ายศีรษะพลางยิ้มขื่นแล้วกล่าวว่า “ตั้งแต่ข้าติดตามท่านอ๋องมา เคยเห็นท่านอ...