บทที่ 8 ขายแหวนด้วยเถอะ

ฉันลูบแหวนบนนิ้วของฉัน

ตอนที่กรณ์ยื่นแหวนวงนี้มาให้ฉัน แววตาของเขาเป็นประกาย แหวนวงนั้นส่องประกายยิ่งกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า

แต่ตอนนี้ เพชรสามตังได้หมองลงไปแล้ว เหมือนกับชีวิตแต่งงานของฉันในตอนนี้ที่จืดชืดไร้รสชาติ

“ฉันจะลองคิดดู”

ฉันถอดแหวนออกแล้วยื่นให้กับดารินทร์ บนมือว่างเปล่า ในใจก็ว่างเปล่าเช่นกัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ