บทที่ 103 103

“บุษบาบัณ!ที่รัก!! ให้ตายเถอะพระเจ้า”

“ซี้ด!!”

“โอ๊ย!!”

สักพักใหญ่เมื่อความเสียวสะท้านเดินทางมาถึงขีดสุด น้ำขุ่นข้นสีขาวก็ไหลทะลักทะลายออกมาราดรดนวลน้องทั้งห้าก่อนที่เขาจะหายใจอย่างหอบเหนื่อย

“บ้าจริง! ทำอะไรก็ไม่รู้”

แต่ที่รู้ ๆ คืนนี้ไม่ใช่ครั้งเดียวแน่ที่เขาต้องพยายามช่วยตัวเองให้หลุดพ้นจากห้วงคว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ