บทที่ 36 36

“สักวันเถอะจะเจอเลือดบวกเอา หากมักมากไม่เลิก”

คนเป็นแม่หันกลับมาถามด้วยความสงสัย “บุษพูดอะไรเหรอลูก”

“มะ… ไม่มีอะไรค่ะแม่ ไปนอนเถอะค่ะแม่อาบน้ำเปิดแอร์เย็น ๆ ทางนี้ไม่ต้องห่วงเย็นนี้บุษเอาขนมไปขายให้เอง”

“ขอบใจลูกมากนะยัยบุษ” นางดุสิตาคิดไปขณะเดินกลับไปที่ห้องนอนซึ่งอยู่ชั้นเดียวกับร้านขนมไทยแต่อยู่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ