บทที่ 4 4

ร่างสูงเพรียวฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่มี ทำไมต้องมี หน้าที่นี้เป็นของคุณก็คุณรับเงินผมไปแล้วเพราะฉะนั้นมันเป็นเรื่องที่คุณต้องคิด เอง ป่านนี้ริต้าคงจะนอนร้องไห้โฮผมจะต้องไปเคลียร์กับเธอให้เข้าใจ ยังไงหลังงานแต่งงานของเราคุณว่าง ๆ แล้วก็ช่วยเช็กคิวให้ผมหน่อยว่าช่วงไหนผมว่างพอจะพาสาว ๆ ของผมไปตากอากาศที่เมืองนอกได้บ้าง”

เป็นคนอื่นเจอเจ้าบ่าวสั่งให้จัดคิวระหว่างเขากับสาวคู่ขาเพื่อไปเริงรักกันถึงต่างประเทศคงได้ลุกขึ้นมาแหวกอกเจ้าบ่าวแล้ว แต่นี่คือบุษบาบัณเธอเงียบและนิ่งเฉยซะ บอกตัวเองว่าปล่อยเขาพล่ามต่อไป….

“ผมพูดด้วยทำไมไม่ตอบ”

บุษบาบัณถอนหายใจ“ทราบแล้วค่ะเจ้านายว่างแล้วฉันจะเช็กคิวของคุณให้ว่าช่วงไหนพอจะว่างไปต่างประเทศได้ ว่าแต่คุณจะไปกับใครก็ช่วยบอกด้วยฉันจะได้จัดคิวให้ถูกระบุชื่อมาด้วยแล้วกันนะคะจะได้ทำเรื่องจองตั๋วเครื่องบินจะได้ทำนัดได้ถูกคน”

ชลลัมพียิ้มกว้างอย่างเปิดเผยและกระซิบเบา ๆ “คุณนี่เป็นยอดเลขา และยอดภรรยาของผมจริง ๆ ผมนี่ตาถึงชะมัด” เขากระซิบกระซาบพร้อมอมยิ้ม เพิ่งจะรู้วันนี้ว่าบุษบาบัณตัวหอมมากกลิ่นหอมหวานอ่อน ๆ ติดปลายจมูกมาเลย ปกติที่ทำงานอยู่ด้วยกันทุกวันจะเข้าใกล้เธอมากนักก็ไม่ได้เพราะกลัวจะถูกครหาว่าไปแทะเล็มลูกน้อง

แต่บุษบาบัณไม่ได้โต้ตอบอะไรเขาเลยนอกจากวางหน้าเรียบเฉย นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว

‘คุณหญิงชลัมพร’ ในชุดผ้าไหมราคาแพงสีโอโรสตัดเย็บด้วยแบบเรียบหรูแต่ดูทันสมัยงดงามรับกับเรือนร่างอวบอิ่มเกล้าผมสวยงามยกระบังหน้าเล็กน้อยกำลังยกมือไหว้และทักทายกับคุณหญิงโฉมศรีภรรยาท่านทูตประจำประเทศสเปนที่มาร่วมงานและกล่าวเชื้อเชิญให้แขกเข้าไปในงาน หลังคุณหญิงโฉมศรีเดินผ่านไป คุณหญิงชลัมพรก็มองไล่เลยไปที่บุตรชายเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่บนตั่งน้ำสังข์ในท่ารอรดน้ำสังข์และเลื่อนสายตาไปที่ลูกสะใภ้คนสวยอย่างพออกพอใจ

“เป็นยังไงบ้างคะคุณสุดท้ายฉันก็เอาเจ้าลูกชายตัวดีใส่ตะกร้าล้างน้ำขายได้สำเร็จ” ‘นายพล ชลกร อัครเดชโภคิน’ สามีของคุณหญิงชลัมพรกล่าวพร้อมมองไปที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวของงานที่กำลังคุยกันอย่างกะหนุงกะหนิง

“ถามจริง ๆ คุณเชื่อเหรอว่าเจ้าพีมันแอบหลงรักเลขาของมันมาหลายปีจนคุณบังคับมันให้แต่งงานมันถึงเลือกหนูบุษบาบัณคนนี้มาเป็นสะใภ้ให้คุณ”

คุณหญิงกระซิบตอบสามีเบา ๆ พร้อมสีหน้ารู้ทัน “ไม่เชื่อหรอกค่ะ ฉันเป็นแม่ตาพีนะคะทำไมฉันจะมองไม่ออกว่าเจ้าลูกชายตัวดีที่ได้เชื้อไม่ทิ้งแถวของพ่อมันจะยอมแขวนนวมความเจ้าชู้ง่าย ๆ ตาพีมันมีสาว ๆ เป็นสิบแต่ไม่ถูกใจฉันสักคนถ้าไม่ทำแบบนี้คงไม่ได้หนูบุษมาเป็นสะใภ้”

ท่านนายพลหันควับมามองหน้าคุณหญิงด้วยแววตายากที่จะเข้าใจ “คุณหญิงหมายความว่ายังไง”

“จะต้องให้ฉันอธิบายอีกเหรอคะคุณ ว่าไอ้เจ้าลูกชายตัวดีมันก็เล่นละครยอมแต่งงานตามที่ฉันบังคับ แต่ไม่สิ้นลายง่าย ๆ หรอก หารู้ไม่ว่าเข้าทางแม่” คุณหญิงยกมือขึ้นปิดปากก่อนจะหัวเราะ

ท่านนายพลที่แม้ว่าอายุจะถึงวัยเกษียณแล้วแต่ด้วยเป็นบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถจึงยังทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาให้กับกองทัพต่อเป็นกรณีพิเศษมองบุตรชายที่ตนก็คิดว่ายังไม่สิ้นลายและหันมามองหน้าศรีภรรยา “แล้วทำไมคุณหญิงถึงได้ยอมล่ะ”

“ก็บังเอิญว่าคนที่นายพีบอกจะแต่งงานด้วย คือหนูบุษบาบัณคนที่ฉันแอบเลือกเอาไว้ในใจว่าอยากได้มาเป็นศรีสะใภ้น่ะสิคะคุณขา” คุณหญิงหัวเราะเบา ๆ หน้าตาระรื่นก่อนจะยกพัดลายสวยขึ้นโบกเบา ๆ อย่างสบายใจและเดินแยกออกไปรับแขกอีกทาง ปล่อยให้ท่านนายพลยืนอึ้งอยู่คนเดียว อย่างไม่เข้าใจทั้งศรีภรรยาและลูกชายเพียงคนเดียวของท่านว่าทั้งสองคนกำลังเล่นเกมอะไรกันแน่ ลูกหรอกแม่ หรือ แม่หรอกลูก เพราะมองแววตาลูกชายที่ฉายแววกรุ้มกริ้มยามมองเจ้าสาวมันก็ชักยังไงๆ

“แม่ลูกสองคนนี้ ใครหรอกใครกันแน่” ท่านนายพลส่ายหน้าก่อนจะพ่นลมหายใจร้อนผ่าวออกมา

ท่ามกลางบรรยากาศงานแต่งงานที่งดงามเต็มไปด้วยไม้ดอกเมืองเหนือสไตล์ล้านนาเพราะคุณหญิงชลัมพรชอบบรรยากาศแต่งงานแบบภาคเหนือเป็นพิเศษ เมื่อเป็นแม่งานเองธีมของงานจึงเป็นไปตามใจนาง และทางโรงแรมก็จัดได้งดงามสมกับเป็นงานแต่งงานของลูกค้าระดับวีไอพีเพราะงบประมาณครั้งนี้ไม่จำกัด

เมื่อได้ฤกษ์รดน้ำสังข์บ่าวสาว คุณหญิงชลัมพรเคียงคู่มากับท่านนายพลอย่างสง่างามเป็นคู่แรก คุณหญิงชลัมพรบรรจงรดน้ำสังข์ให้ลูกชายตัวดีและรดน้ำสังข์ให้บุษบาบัณพร้อมกับกำชับฝากลูกสะใภ้ให้ดูแลชลลัมพีให้ดี

“ตาพีเราน่ะเป็นผู้ใหญ่แล้วอายุก็ไม่น้อยแม่ดีใจที่เราเลือกผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยาได้เหมาะสมดี หนูบุษน่ะแม่เห็นเขามาแต่ไหนแต่ไรทั้งกิริยามารยาท ทั้งนิสัยใจคอแม่เชื่อว่าเขาจะเป็นภรรยาและแม่ที่ดีได้อย่างแน่นอน หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก”

“ครับคุณแม่ ผมน่ะรักษุษบาบัณมากไม่เช่นนั้นผมจะแต่งงานด้วยเหรอครับ” ลูกชายตัวดีหันมายิ้มและตอบมารดาด้วยแววตารักใคร่แกมเอ็นดูในตัวเจ้าสาวอย่างเหลือเฟือ อีกทั้งยังยิ้มเผื่อแผ่ไปถึงบุษบาบัณ แต่มีหรือคุณชลัมพรจะดูไม่ออกใต้แววตาเข้มคมของลูกชายนั้นหลอกใครก็ได้แต่หลอกคนเป็นแม่ไม่ได้หรอก ที่วางเฉยและยอมรับเมื่อชลลัมพีมาบอกว่าเขาจะเลือกบุษบาบัณมาเป็นคู่ครองนางแสนจะดีใจแต่ก็พอใจอยู่ในทีจึงปล่อยไปตามน้ำอย่างมีแผนการ