บทที่ 46 46

“ไม่จริงหรอก ฉันไม่…” บุษบาบัณลุกพรวดพราดขึ้นมานั่งพร้อมยกมือลูบไปที่ริมฝีปากและแก้มก็พบว่าปกติดีไม่รู้สึกว่าตัวเองนอนน้ำลายยืดน่าเกลียดแบบเขาว่า

“คุณหลอกฉัน”

ชลลัมพีหันหลังหนีเธอ “ก็ใช่น่ะสิ ผมหลอกคุณ ผมนอนไม่หลับเห็นคนนอนหลับเลยไม่สบายใจ เอาล่ะตอนนี้คุณตื่นแล้วผมง่วงพอดีราตรีสวัสดิ์”

จากนั้นเขาก็แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ