บทที่ 97 97

เสียงครางฮือนั้นเขาจำได้ดีว่าคือเสียงของพลอยชมพูทำให้ใจแกว่งไปเหมือนกันเพราะกลัวว่ามันะจะไม่ใช่แค่การทำลายข้าวของหรือร่างกายเท่านั้น

ชลลัมพีพาขาสองข้างตามเสียงสะอื้นไห้ที่จำได้ว่าคือเสียงพลอยชมพูไป เมื่อเปิดเข้าไปในห้องนอนของเธอเขาก็ต้องผงะ ใบหน้าที่เคยสวยของดาราสาวที่ได้รับบาดเจ็บไม่มากแต่ก็ไม่น้อย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ