บทที่ 12 สวาท (๓)

“เงียบประเดี๋ยวซิแม่หญิงตัวน้อย ข้ามาดีนะ” สุ้มเสียงทุ้มกระซิบชิดกกหู ชายผู้นั้นมาเกาะที่ขอบหน้าต่างตั้งแต่เพลาไหนมิอาจรู้ และกำลังเอื้อมมือมาปิดปากนางจากทางด้านหลัง มองไกลๆ ก็เหมือนกำลังกอดรัดนางอยู่กลายๆ

ทำไมบุรุษในโลกยุคก่อนช่างเก่งในเรื่องเซ็กชวลฮาราสเม้นท์หญิงสาวกันเป็นเรื่องปกติเลยนะ! เป็นเครี...