ออกจากบ้านของฉัน

แสงแดดยามเช้าสาดส่องอย่างนุ่มนวลผ่านผ้าม่านสีครีม วาดเส้นสีทองบางๆ พาดผ่านผืนผ้าปูที่นอน ดวงตาของรีเบคก้าค่อยๆ เปิดขึ้น อกของเธอกระเพื่อมขึ้นพร้อมกับลมหายใจลึกๆ ที่ไม่รู้สึกเต็มปอดนัก อากาศในห้องของเธอที่คฤหาสน์เดลูก้าอบอุ่น เงียบสงบ และนิ่งสงัดเกินไป...ราวกับว่าตัวบ้านเองก็ไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไรกับ...