286

ทันทีที่เสียงประตูหน้าคลิกลงกลอนตามหลังวาลไป อพาร์ตเมนต์ก็ราวกับหายใจเปลี่ยนไป กลิ่นควันที่หลงเหลือจากหายนะในครัวเมื่อก่อนหน้ายังคงลอยอวลจางๆ และความเงียบก็พลันดังสนั่นขึ้นมา ลิฟนั่งลงบนขอบโซฟาอีกครั้ง ดวงตาเลื่อนลอย ริมฝีปากเม้มเป็นเส้นตรง

เคนเนดีถามอะไรบางอย่างกับเธอ—เป็นเรื่องเบาๆ อาจจะเรื่องอาห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ