52

“ชอบสั่งคนอื่นไปทั่ว อย่างกับว่าตัวเองดีกว่านักหนาล่ะสิ” ฉันพึมพำเสียงแผ่วเบาจนเขาแทบไม่ได้ยิน ฉันขยับไปนั่งที่ขอบเก้าอี้ พยายามไม่ให้เสื้อผ้าที่เปียกโชกซึมลงไปในเนื้อผ้า

เขาไม่พูดอะไรสักคำ ไม่แม้แต่จะถลึงตาใส่ฉันด้วยซ้ำ แต่กลับเอื้อมมือขึ้นไปจับปกเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเอง ที่น่าประหลาดใจคือเขากระชา...