บทที่ 6 หาแต่เรื่อง(2)

คอนโดฯ

“กุญแจห้องเธอ” เขาจอดรถและโยนกุญแจให้ ก่อนจะขับรถออกไปทันที

“ชิ….ไอ้คนไม่มีน้ำใจ!!” ฉันบ่นพึมพำ ลากกระเป๋าเดินขึ้นห้อง

“เตียงใหญ่ชะมัด” “แถมนุ่มด้วย” ที่นี้ใหญ่กว่าคอนโดพี่เพชรตั้งหลายเท่า

ถึงจะไม่อยากอยู่เท่าไหร่ แต่ทำไงได้ละ อาทิตย์หน้าแม่ก็จะมาหา ช่วงนี้แม่ยิ่งไม่ค่อยสบาย เลยไม่อยากขัดใจ

คนแก่ยิ่งขี้น้อยใจ หาว่าไม่รักไม่สนใจเหมือนแต่ก่อน เพราะแบบนี้ไงถึงต้องยอมย้ายมาอยู่กับคนบ้าโรคจิต วันๆ คิดแต่เรื่องใต้สะดือ

ก็เข้าใจว่าแม่เป็นห่วง ถึงฉันจะสนิทกับพลอย แต่แม่ก็ไม่ไว้ใจพี่เพชร และอีกอย่างก็เกรงใจพี่เขาด้วยแหละ ตอนแรกกะว่าจะอยู่กับพลอยสักเดือน แล้วจะหาห้องเช่าค่อยย้ายออกไปอยู่คนเดียว

แต่ก็ช่างเถอะ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน อีกอย่างแม่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องคิดมาก

“ว่าไงวา” ฉันที่กำลังจัดห้อง เดินมารับโทรศัพท์ เป็นนาวาที่โทรมา “ก็ดีเหมือนกัน แล้วทุกคนว่าไง” คือมันโทรมาชวนไปเดินเที่ยวแถวข้าวสาร

“โอเค งั้นแกมารับด้วย” อย่างน้อยเวลาที่รู้สึกแย่ ก็ยังมีพวกมันที่อยู่ข้างๆ

“บาย” ฉันวางสายและรีบจัดห้อง ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวไปรอนาวาหน้าคอนโด

เหตุผลที่พวกมันชวนไปวันนี้ทั้งๆ ที่พรุ่งนี้ต้องทำงาน เพราะเป็นวันครบรอบที่นาวินกับโซดาคบกัน 3 ปี

นาวินมันอยากเซอร์ไพรส์โซดาและทุกคนวางแผนกันเรียบร้อย

คือ นาวินบอกโซดาว่าวันนี้ไม่ว่าง จะไม่ไปด้วย เพราะแม่ให้ไปทำธุระให้

ฉันลองโทรไปหายัยโซดา นางก็เหมือนปกติ แต่มีแอบน้อยใจที่นาวินไม่ไปเที่ยวด้วยวันนี้ ถ้าเดาไม่ผิดมันต้องดื่ม ร้องไห้โวยวายเป็นเผาเต่าแน่นอน

และถ้าเป็นอย่างนั้น พอมันร้อง ไอ้วินก็จะเดินออกมาประมาณว่า “ที่รักเป็นอะไร ทำไมถึงร้องไห้” แล้วโซดาก็จะโกรธงอน และจบด้วยไอ้วินตามง้อ และมันสองคนทะเลาะกันชัวร์

เพราะทุกครั้งมันเป็นแบบนั้น แต่ก็ไม่รู้ครั้งนี้อาจไม่เป็นเหมือนทุกครั้งก็ได้ ผัวเมียคู่นี้มันบ้าจะตาย บางทีก็ปวดหัวกับมัน

“ทำไมไม่รับวะ!!” ...เจย์เดนที่กำลังขับรถ เพราะนัดกับเพื่อนและลูกค้า หลังจากคุยงานเสร็จจะพาลูกค้าไปเที่ยวต่อที่ข้าวสาร เขาพยายามจะโทรหาเนยแต่ไม่มีใครรับสาย

“เนย โทรศัพท์ดังแต่ไม่มีชื่อขึ้น วาเลยไม่รับครับที่รัก”

ฉันไปเข้าห้องน้ำเลยฝากโทรศัพท์ไว้กับนาวาที่เพิ่งขับรถมารับ และเรากำลังจะไปหาพลอยกับโซดาที่ข้าวสาร

“ช่างเถอะ”

ฉันรับโทรศัพท์จากมันกำลังจะดู แต่พลอยโทรเข้ามาพอดี คุยกับพลอยนานพอสมควร และเป็นอย่างที่คิด โซดาตอนนี้มันร้องไห้โวยวายไม่ยอมหยุด!

เฮ้อ….ทั้งๆ ที่มันก็รู้ว่ายัยโซดาคิดมาก กลัวว่าไอ้วินจะไปมีกิ๊ก แต่มันก็ยังเล่นอะไรแบบนี้อีก กรรมของฉันจริง ๆ ที่ต้องมาปวดหัวกับพวกมัน.

“หาแต่เรื่อง ให้ปวดหัวได้ไม่เว้นวันจริง ๆ เลยนะแกสองคน” ฉันบ่นๆ นาวาที่เอาแต่นั่งยิ้มฟังเพลงขับรถอย่างสบายใจ...

ระหว่างที่อยู่บนรถก็เล่นเกมไปเรื่อย

ว่าแต่เบอร์ใครที่โทร ไม่เห็นคุ้นเลย คงจะพวกโรคจิตที่ชอบโทรมาก่อกวนละมั้ง ฉันเลยไม่สนใจที่จะโทรกลับ ถ้ามีธุระจริงๆ คงโทรมาอีกแหละ นี่โทรมาแต่ครั้งเดียว แล้วจะต้องสนใจเพื่อ!

“เนย!....ฮื่อ” พอโซดาเห็นฉันแค่นั้นแหละ มันวิ่งเข้ามากอด และกอดแน่นมาก แทบหายใจไม่ออก

“อะไรของแก ใจเย็น ๆ ก่อน” ก็ได้แต่กอดปลอบมัน

“นาวิน..ฮื่อ!!” “ไอ้วินมันนอกใจฉัน ฉันเห็นมันนั่งรถไปกับผู้หญิง!!” ฉันหันไปมองหน้านาวา ไหนว่าแค่เล่นๆ ทำไมถึงไปกับคนอื่นแบบนั้น

“ไม่รู้!! วารักเนยคนเดียว” ไอ้นี่ก็เล่นไม่เลิก เฮ้อ

“อาจจะเพื่อนกันก็ได้ ไม่มีอะไรหรอก” พลอยเข้ามาปลอบโซดาอีกคน

“ผู้ชายก็แบบนี้ทุกคน!!” “คอยดูนะ ถ้าวันนี้อีโซดาไม่ได้ผัวฝรั่งกลับบ้าน อย่าเรียกกูว่าโซดา!!” มันเช็ดน้ำตาแล้วเดินไปทันที

“เวรแล้วไง” พลอยรีบตามโซดาที่เดินตรงเข้าไปหากลุ่มนักท่องเที่ยว

“นาวา แกรีบโทรตามไอ้วินเลยนะ” ฉันหันไปชี้หน้าดุนาวาก่อนจะวิ่งตามสองคนนั้นไป

“สรุปกูผิด?” ...นาวาทำหน้างงๆ ก่อนจะรีบโทรหาน้องชายตัวแสบ ที่ชอบทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ แล้วรีบตามทั้งสามสาวไป

“โซดา มึงใจเย็น ๆ ก่อน” ฉันกับพลอยดึงแขนโซดาไว้

“ไม่เย็นแล้ว กูจะหาผัวใหม่!!” สีหน้าแววตามันมุ่งมั่นเอามากๆ แล้วที่ร้องไห้จะเป็นจะตายเมื่อกี้คืออะไร

“สวยๆ อย่างกูไม่ง้อไอ้ผู้ชายเฮงซวยแบบไอ้วินหรอก!!” มันสะบัดมือฉันกับพลอย แล้วเดินเข้าไปหากลุ่มนักท่องเที่ยวฝรั่งกลุ่มหนึ่ง บอกเลยว่าหล่อมาก!

“แล้วไอ้สองตัวเมื่อไหร่จะมาเนี่ย!!” พลอยมันด่าๆๆๆๆ นาวา-นาวิน ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาโซดา ยัยนี่ยิ่งบ้าๆ อยู่ ที่มันพูดอะมันทำจริงนะ

“อีโซดา มึงฟังกูก่อน” ฉันเดินเข้าไปดึงแขนโซดาที่กำลังคุยกับฝรั่งอยู่ออกมา โดยมีพลอยเป็นคนช่วยลากมันมาช่วย

“คือแบบนี้ มึงฟังกู” “ไอ้วินมันจะเซอร์ไพรส์วันครบรอบที่มึงสองคนคบกัน 3 ปี”

สุดท้ายต้องบอกความจริงกับมัน ส่วนเรื่องผู้หญิงที่มันเห็นต้องรอถามเจ้าตัวมันเองว่ามันเรื่องบ้าอะไรกันแน่

“มึงฟังกูอยู่ไหม?” ฉันสะกิดแขนโซดา ก็มันเอาแต่เงียบ

“อือ...” มันพยักหน้าหงึกๆ ทำหน้างอน “มันก็รู้ว่ากูไม่ชอบเซอร์ไพรส์ แล้วมันจะทำทำไมวะ”

“กูว่ากูมาคิดดูแล้ว กูกับนาวินเข้ากันไม่ได้หรอก” “อีกอย่างแม่มันก็ไม่ชอบที่กูชอบเที่ยว บอกกูเป็นเด็กใจแตก” “มีแต่จะทำให้ลูกเขาเสียคน” มันทรุดตัวนั่งลงกับพื้น

“โซดา” พลอยนั่งลงกอดโซดาแน่น มันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน “กูเหนื่อยวะ...บางที กูว่ากูควรตัดใจและเลิกกับนาวิน” “ที่จริงผู้หญิงคนนั้น กูรู้ว่าเธอเป็นใคร” ตอนนี้โซดามันนิ่งมาก และถ้ามันนิ่งแบบนี้ แสดงว่ามันต้องเจออะไรมาแน่ๆ