บทที่ 52 ขิงก็ราข่าก็แรง

“อย่าว่าแต่คุณเสียเวลาเลย ฉันเองก็ไม่ต่างจากคุณ”

“ลูกค้าฉัน!”

“เอ่อ ใช่แล้วลูกค้าฉัน” ร่างโปร่งถึงกับพรวดพราดออกจากห้อง เมื่อนึกเรื่องที่ต้องเข้ามาในร้านวันนี้ นิลถึงกับหัวเราะเมื่อเห็นร่างโปร่งวิ่งออกไปที่ห้องอาหาร ก่อนจะคว้าโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง จากนั้นก็กดโทรออก เมื่อปลายสายรับนิลก็เอ่ยเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ