บทที่ 8 แค่นึกถึง

อคินที่ปล่อยให้ร่างบางถอยหนี ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างถูกใจเมื่อเจอเข้ากับดวงตาหวานที่มองมาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

“อย่าหนีให้เหนื่อยเลย”

“ห้องนี้เป็นห้องส่วนตัวของฉัน ถ้าฉันไม่อนุญาตใครก็เข้ามาไม่ได้”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรอย่างที่คุณว่า”

“คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ ไม่งั้นฉันจะฟ้องเจ้าของผับนะ” อคินเมื่อได้ยินร่างบา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ