บทที่ 18 คืนแล้วคืนเล่า

ขณะที่คู่รักหนุ่มสาวหยอกล้อกระหนุงกระหนิง อีกด้านหนึ่งบนเรือนไม้สักหลังงามพ่อหมอดำกำลังยืนมองทั้งสองอยู่เงียบ ๆ

“ไอ้เมฆินทร์ กูภาวนาให้แม่บุหงารักมึงด้วยใจจริง”

“ภาวนาให้แต่เพื่อนรักของตัวเอง แล้วพ่อหมอเมฆินทร์รักใคร่ใยดีน้องสาวฉันด้วยใจจริงอย่างนั้นหรือ” ดอกแก้วสอดขึ้นด้วยความคันปาก

“โธ่ แม่ดอกแก้ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ