บทที่ 117 มาเป็นเมียเจ้าพ่อคลังแสงเถอะนะทูนหัว (25%)

“ทีนี้รู้แล้วหรือยังที่รัก ว่าผมสามารถ ‘รัก’ คุณทั้งที่เสื้อผ้ายังอยู่ครบชุด จะมียับบ้างนิดหน่อยก็แค่นั้น” เชยคางมนขึ้นมาสบสานกับนัยน์ตาล้อเลียน ก่อนจะกระซิบชิดใบหูบอบบางเสียงหอบสะท้าน อันเนื่องมาจากยังไม่หายเหนื่อยจากบทรักมาราธอน คล้ายจะตอกย้ำให้เธอได้อับอายเป็นเท่าทวีคูณ

“ถ้าสาธยายถึงความเก่งกาจข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ