บทที่ 74 วิถีคนเถื่อน(ดักฉุดเมีย) (125%)

“จะไม่ยอมกลับบ้านด้วยกันดีๆ ใช่ไหม ได้…” นัยน์ตาสีทองอร่ามมีประกายคมกล้า มองใบหน้าเนียนใสนิ่งนาน ก่อนจะพยักหน้าหงึกหงัก เมื่อคิดว่าคงถึงเวลาจัดการขั้นเด็ดขาดกับแม่สาวหัวดื้อแสนพยศเสียแล้ว ท้ายประโยคที่เขาจงใจลากเสียงยาวเหยียดชวนให้คนฟังเกิดอาการร้อนๆ หนาวๆ ไปทั้งร่างแน่งน้อย

“อ๊ะ…อย่านะ คนบ้า!” น้ำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ