บท 915

“ฉันมาเอง” ซ่งจวินหลินอุ้มน้องสาวซ่งเฉาอิงเดินขึ้นบันไดทีละก้าว

“เดินไหวไหม” เชาซูหยุนถามหลี่หยวนฝูเบาๆ

หลี่หยวนฝูจับหน้าอกอยู่พักหนึ่ง หายใจเข้าออกตลอดเวลา แล้วจึงพยักหน้าเบาๆทั้งน้ำตา พยุงราวบันไดขึ้นทีละก้าวอย่างช้าๆ

มองดูแผ่นหลังที่แก่เฒ่าและสิ้นหวังของเขา หลี่หยู่ซาหัวใจที่มีความรู้สึกผิดเพียงเ...