บทที่ 17 ตอนที่ 17

“งืออออ… อูยยยย… เสียวเหลือเกิน… อย่าเพิ่งขยับนะจ๊ะหนูแน่น… หนูจุก... หยุดสักเดี๋ยวนะ… อ๊อย งืออออ… ”

ในสภาพที่หายใจก็ยังลำบาก ตอนนี้โบว์ตั๋นมีสภาพไม่ต่างอะไรกับแซนด์วิช เพราะว่าหล่อนโดนร่างกำยำของชายสองคนประกบเสียบทั้งประตูหน้าและหลังอย่าง

“อู้ว... แน่นรูสุดๆ… อ๊อยยย… ”

โบว์ตั๋นคราง…

ทนนิ่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ