บทที่ 20 ตอนที่ 20

โบว์ตั๋นทรุดร่างอ่อนระโหยลงกอดลำตัวกำยำของไอ้ชาติที่รองรับร่างของหล่อนเอาไว้

ตาของโบว์ตั๋นยังหลับพริ้ม แม้ว่าน้ำจะแตกออกมาแล้วแต่ความเสียวซ่านก็ยังไม่คลาย ภายในยังบีบรัดหนึบหนับ รู้สึกราวกับว่าร่างน้อยๆ ของหล่อนถูกเหวี่ยงโยนขึ้นสูงแล้วร่วงตกลงมาด้วยความเร็ว เป็นความรู้สึกของอาการกัสซั่มที่ไอ้ตั้มผั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ