บทที่ 48 ตอนที่ 48

มองหน้าริวแล้วหันมามองหน้าเจนนี่ ในนาทีที่ทุกสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้านี้ ชัดเจนมากจนไม่ต้องการคำอธิบายใดๆ

ถุงน้ำเต้าหู้ในมือของใบเตยร่วงลงกับพื้น รีบก้าวยาวๆ ออกมาจากหน้าประตูห้อง

“เตย… เดี๋ยวสิ… ”

ริวที่อยู่ในสภาพนุ่งผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว วิ่งตามออกมาคว้าข้อมือของใบเตยเอาไว้

อันที่จริงเรื่องนี้ใบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ