บทที่ 11 อารมณ์ชั่ววูบ

“ขัดหูขัดตา”

“สวยออก” ควีนตอบอย่างไม่ยี่หระและไม่เข้าใจในเวลาเดียวกันว่าราชาทำไมถึงได้มีปัญหากับชุดที่เธอใส่นักทั้งที่เธอก็แต่งตัวแบบนี้เป็นปกติของทุกวันปิดหน้าโชว์หลัง ปิดหลังโชว์หน้าและโชว์ขาสวย ๆ

ไม่ได้แต่งสวยให้ใครมองแต่แต่งสวยให้ตัวเองดูดี ซึ่งควีนเป็นสาวเปรี้ยวที่มีความมั่นใจในตัวเองมาก สไตล์การแต่งตัวของเธอจึงหนีไม่พ้นแนวเซ็กซี่แต่ก็มีบ้างในบางวันที่ควีนอยากลองแต่งตัวแนวใหม่ ๆ เป็นสาวเท่คูล ๆ หรือไม่ก็น่ารักแอ๊บแบ๊วไปเลย

“ฮึ” ได้รับคำตอบ ราชาเค้นหัวเราะในลำคอใช้สายตาลอบสำรวจชุดที่ควีนใส่อีกครั้ง ไอ้สวยมันก็สวยอยู่หรอก ไอ้ชอบมันก็ชอบมากซะด้วยแต่ราชารำคาญสายตาโลมเลียของเหล่าแมงดาตัวอื่นที่จ้องจะงาบเธอไปกิน

เขาไม่ได้หวงก้างแต่หวงของ

อะไรก็ตามที่ขึ้นชื่อว่าเป็นของราชา หากเขายังไม่เบื่อคนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องทั้งนั้น แม้แต่ปลายเล็บก็อย่าหวัง ไอ้แมงดาพวกนั้นคงทำได้เพียงเพ้อฝันรอวันที่เขาเบื่อนั่นแหละ

ซึ่งไม่รู้ว่ามีวันนั้นรึเปล่าน่ะนะ

หลังจากทานข้าวเสร็จราชาก็ไปทำงานตามเดิม ควีนนั่งมองราชาทำงานผ่านบานกระจกในออฟฟิศ สายตาที่ควีนมองราชามันเต็มไปด้วยความชื่นชมอีกคนอย่างเปิดเผย ราชาเป็นคนเก่งมาก ๆ ถึงแม้ว่าบ้านราชาจะมีฐานะที่รวยมากอยู่แล้วแต่เขาก็เลือกออกมาเปิดธุรกิจเป็นของตัวเอง ทำในสิ่งที่ตัวเองถนัด นำสิ่งที่ร่ำเรียนมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ซึ่งกิจการของราชานับวันยิ่งไปได้สวย

ก่อนหน้าอู่ซ่อมรถของราชาไม่ได้ใหญ่โตขนาดนี้หรอก เริ่มแรกราชาเปิดเป็นร้านเล็ก ๆ ทำกับสี่แค่สองคน ส่วนตอนนี้น่ะเหรอกิจการใหญ่โตมีลูกน้องไม่ต่ำกว่ายี่สิบคน พื้นที่ร้านด้านข้างยังเปิดเป็นคาร์แคร์แบบครบวงจร

เขาทั้งหล่อ ทั้งเก่ง มีความรับผิดชอบในตัวเองสูงมาก ผู้หญิงที่ได้ราชาไปเป็นสามีในอนาคตต้องโชคดีมากแน่นอน

พอคิดแบบนั้นควีนก็อดรู้สึกหวิว ๆ ในใจไม่ได้ แค่คิดว่าวันหนึ่งต้องปล่อยเขาไป เรื่องระหว่างเราต้องจบลงหัวใจก็เจ็บแปลบขึ้นมา ความสัมพันธ์ที่ยืดยาวมันทำให้เธอไม่ได้วาดถึงจุดจบไว้ นั่นจึงทำให้ควีนจิตนาการไม่ออกเลยว่าชีวิตของเธอที่ไม่มีราชาอยู่จะเป็นเช่นไร

อยู่ได้สบายหรือเหงาเจียนตายกันนะ

ควีนสะบัดหน้าไล่ความคิดไร้สาระออกไป มันก็แค่ความคิดชั่ววูบหนึ่งเท่านั้น แค่ความคิดของคนกลัวโดนทิ้งไม่มีอะไรไปมากกว่านั้น ควีนไม่ชอบความรู้สึกนั้นมันทำให้ควีนนึกถึงวันที่พ่อทิ้งควีนกับแม่ไปหาคนอื่น แม่ทิ้งควีนไปในที่ไกลแสนไกล

ควีนแค่กลัวโดนทิ้งจริง ๆ

ตกเย็นร้านซ่อมรถของราชาปิดแล้ว พื้นที่ในร้านจึงเปลี่ยนเป็นสถานที่ดื่มของพวกเราอย่างเช่นทุกวัน หากบาร์เป็นเซฟโซนของควีน ร้านของราชาก็เป็นเซฟโซนของเพื่อนคนอื่น ๆ เหมือนกัน เป็นสถานที่เราสามารถนัดรวมตัวกันได้ทุกวันหรือต่อให้ไม่ได้นัดกันเราก็จะมาเจอกันที่นี่เสมอ

“บ้านไม่มีอยู่หรือไง หรือมาเฝ้าผัวอีกแล้ว” กราฟที่มาถึงเป็นคนแรกเอ่ยทักควีนด้วยใบหน้าและน้ำเสียงยียวน ส่วนคำพูดก็ชวนโดนตีนสุด ๆ

“สาระแน”

“พูดจาไม่เพราะเลยนะคนสวย”

“อื้อ” ควีนร้องเสียงอู้อี้ในลำคอ ใบหน้ายู่ยี่ดูไม่ได้เนื่องจากโดนกราฟบีบเข้าที่ปากอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ “เจ็บ” บีบมาได้น้ำตาแทบไหล

“อย่าสำออยได้ไหม ไอ้คิงส์มาเห็นเดี๋ยวมันหาว่าฉันรังแกเธออีก” ยอมปล่อยมือจากหน้าสวย ๆ กระซิบให้ได้ยินกันสองคน

“บอกแน่ นายทำฉันเจ็บ” ควีนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ไม่คิดบอกราชาแบบที่ปากพูด

“ขี้ฟ้อง”

“คนอื่นอะ” ควีนมองหาเพื่อนคนอื่น ๆ ราชาไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวคงออกมา

“นั่นไง มาแล้ว” ครบแก๊งเหมือนเดิม ได้นั่งท่ามกลางคนหล่อควีนรู้สึกกระชุ่มกระชวยหัวใจสุด ๆ ความหล่อระรานตาไปหมด คนนั้นก็หล่อ คนนี้ก็ดูดี คนนี้ก็แบดบอย ถูกใจอีควีนยิ่งนัก การอ่านกินเพื่อนตัวเองคืองานอดิเรกของควีน

“โอ้ย” ควีนร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บเมื่อจาคอปใช้นิ้วดีดหน้าผากเธออย่างแรง

“ยัยโรคจิต”

“เปล่า” ควีนปฏิเสธหน้าซื่อตาใส ทั้ง ๆ ที่เห็น ๆ กันอยู่ว่าเธอมองเพื่อนตาเป็นมัน แววตาแทบจะกลืนกินเพื่อนอยู่รอมร่อ รู้อยู่ว่ายัยนี่ชอบคนหล่อแต่ไม่คิดว่ากับเพื่อนยัยควีนก็ไม่เว้น

“มึงมาจัดการเมียมึงเลยไอ้คิงส์ มันจะกินพวกกูอยู่แล้ว” ยูจิทำหน้าหวาดกลัว ดูตอแหลสุด ๆ

“เลอะเทอะน่ายูจิ ฉันไม่นิยมกินเพื่อนตัวเองไง แล้วเลิกพูดว่าฉันเป็นเมียคิงส์ด้วย หนุ่ม ๆ ของฉันมาได้ยินเดี๋ยวเข้าใจผิด” ควีนแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ รู้สึกเสียวสันหลังวาบกับสายตาที่ราชามองมาประมาณว่า ‘อยากตายเหรอ’ ทำนองนั้น

แต่แล้วยังไงกัน อีควีนซะอย่างแคร์ที่ไหน

“ไอ้เด็กบาร์เทนเดอร์น่ะนะ” ชิริวเลิกคิ้วถาม

“โอ้ย บอกว่าไม่ใช่ไง ต้าเป็นน้อง พวกนายเป็นอะไรทำไมไม่เชื่อกัน” ควีนผงะถอยหน้าหนีเมื่อกราฟโน้มหน้าลงมาใกล้

“ยัยมารร้าย” ควีนผลักหน้ากราฟออกไป

“หน้านายสิ” จังหวะนั้นหันไปสบตากับราชาเข้าพอดี แววตาเย็นยะเยือกของเขาทำควีนขนลุกซู่

“หนวกหู” เพื่อนรีบปิดปากทันทีเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของราชา ไอ้สัดนี่ไปกินรังแตนที่ไหนมาถึงได้อารมณ์เสียแบบนี้

ราชาว่าเสียงนิ่งทิ้งนั่งลงที่นั่งประจำ แน่นอนว่าอยู่ข้างควีน เขามองหน้าเธอนิ่ง ๆ เธอยิ้มแหย ๆ กลับมาประมาณว่า ‘ไม่รู้เรื่อง’ ทำนองนั้น

ไม่ได้ทำผิด กินปูนร้อนท้องทำไมกัน

“แต่เด็กนั่นดูชอบยัยโรคจิตของเราจริง ๆ นะ มึงไปหว่านเสน่ห์ใส่เด็กนั่นเหรอควีน”

“ไม่เคยทำแบบนั้น” ควีนตอบหน้าตาย ความสวยประจักษ์ขนาดนี้จะโปรยเสน่ห์ให้เปลืองแรงทำไม

“มึงไม่สนใจเด็กนั่นจริงเหรอ หมาเด็กอ้อนเก่งนะ” ยูจิเย้าแหย่

“โอ้ย บอกว่าไม่ชอบไง เลิกพูดถึงคนอื่นได้แล้ว” ควีนโวยวาย อยากจะบ้าตายจริง ๆ พูดกันอยู่ได้ ดูสิราชสีห์แทบกินหัวเธออยู่แล้ว

“มึงไม่อยากรู้เหรอว่าไอ้ควีนมันเลี้ยงเด็กไว้จริงรึเปล่า” ชิริวหันมาเลิกคิ้วถามราชา “ไม่สนใจเรื่องของเพื่อนหน่อยเหรอ”

“ไร้สาระ” เรื่องปัญญาอ่อน ราชาไม่คิดเอามาใส่ใจหากยัยนี่คิดมีใครทั้งที่มีเขาอยู่ เมื่อนั้นยัยนี่ได้รู้แน่นอนว่าแอร์ในโลงก็เย็นเหมือนกัน