บทที่ 67 #30ประจันหน้า

เท้าที่กำลังก้าวเดินหยุดชะงักโดยพลันเพียงถูกรั้งไว้ด้วยประโยคแสนสั้นจากคนที่เคยคุ้นเคยกันมาก่อนและยังเป็นคนเดียวกันกับคนที่เคยเหยียบย้ำหัวใจของเธอจนบอบช้ำด้วยถ้อยคำร้ายกาจอย่างไม่นึกไยดี

คนที่เคยเอ่ยขอร้องให้เธอหยุดชอบหรือรักเขา ทำราวกับว่าความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ น่าขย...