ความปรารถนาและชะตากรรมของลูน่า

ทำไมฉันถึงประหม่าขนาดนี้นะ

ทำไมท้องฉันถึงได้บิดเป็นเกลียวไปหมด

ฉันเตรียมตัวมาทั้งชีวิตแล้วนะ

แม่ฉันเป็นหนึ่ง พ่อฉันก็เป็นหนึ่ง พี่ชายฉันก็เป็นหนึ่ง

แล้วทำไมฉันถึงประหม่าขนาดนี้ล่ะ

เอาล่ะ ฉันจะอธิบาย ชื่อของฉันคือเจเนวีฟ แต่ครอบครัวฉันเรียกฉันว่าเจนนี่

ฉันกำลังจะอายุครบ 18 ปี จริงๆ แล้วเหลืออีกไม่กี่นาทีฉันก็จะอายุ 18 แล้ว

มีงานปาร์ตี้ใหญ่กำลังเดือดด้านล่างในสวนของแพ็คเฮาส์ เดี๋ยวนะ! อะไรนะ!?

ฉันได้ยินคุณถาม

แพ็คเฮาส์เหรอ?

ใช่ ฉันลืมบอกไปว่าครอบครัวฉันเป็นมนุษย์หมาป่า ไม่ใช่แค่มนุษย์หมาป่าธรรมดา พ่อฉันเป็นอัลฟ่าของแพ็คนี้ แพ็คของฉัน แม่ฉันเป็นลูน่า และพี่ชายฉันอายุ 22 ปี เป็นหนึ่งในนักรบที่เก่งที่สุด และก็มีฉัน เด็กน้อยคนนี้ ฮ่าๆ

ใช่แล้ว ฉันเป็นลูกสาวของอัลฟ่าและลูน่าแห่งแพ็คหมาป่าบลูไดมอนด์ พวกเราเป็นแพ็คที่ใหญ่เป็นอันดับ 3 ในอเมริกาเหนือ และเนื่องจากนักรบของเราฝึกฝนอย่างหนักทุกวัน เราจึงมีนักสู้ที่ดุดันที่สุดด้วย แพ็คของพ่อฉันได้รับความเคารพอย่างสูง และพ่อฉันยังนั่งอยู่ในสภาด้วย ซึ่งเป็นเกียรติอย่างยิ่ง

แล้วคุณถามว่าอะไรเหรอ?

ทำไมฉันถึงประหม่าขนาดนี้ตอนนี้น่ะเหรอ?

ฉันประหม่าเพราะว่าอีกไม่ถึง 20 นาทีฉันจะอายุ 18 ปี

อายุ 18 ปีหมายความว่าฉันจะได้ยินเสียงหมาป่าของฉันเป็นครั้งแรก คุณไม่สามารถเชื่อมต่อกับหมาป่าของคุณได้จนกว่าจะถึงวันเกิดอายุ 18 ปี

อายุ 18 ปีหมายความว่าเมื่อฉันได้ยินเสียงหมาป่าของฉันเป็นครั้งแรก ฉันจะเริ่มเปลี่ยนร่างครั้งแรก

อายุ 18 ปีหมายความว่าฉันอาจจะพบคู่ชีวิตของฉัน อีกครึ่งหนึ่งของฉัน หมาป่าที่ทำให้ตัวฉันสมบูรณ์ ถ้าคุณโชคดี คุณอาจจะพบคู่ชีวิตของคุณทันทีที่คุณอายุครบ 18 ปี บางคน เช่น แม่และพ่อของฉัน ไม่ได้พบกันจนกระทั่งอายุ 20 กว่าๆ นั่นเป็นเหตุผลที่พี่ชายของฉัน ลูคัส ยังไม่พบคู่ของเขา ฉันหวังว่าเขาจะพบเธอเร็วๆ นี้ เพราะตอนนี้เขาหงุดหงิดมาก และมันเริ่มทำให้ฉันหัวเสียแล้ว ฉันยิ้มกับตัวเอง ถ้าเขาได้ยินฉันพูดแบบนี้ ฉันคงโดนตบแน่

ฉันยังไม่รู้ชื่อหมาป่าของฉันด้วยซ้ำ ฉันยังไม่กล้าคิดถึงเรื่องคู่ชีวิตเลย

มีเสียงเคาะประตู และแม่ของฉันเข้ามา เธอดูสวยมาก ผมบลอนด์ยาวของเธอถูกจัดแต่งอย่างประณีตบนศีรษะ ชุดราตรีของเธอเป็นสีเงินและสีขาว มีสีฟ้าแต่งเล็กน้อย ซึ่งเป็นสีประจำแพ็คของเรา

"ลูกดูสวยมากจ้ะ" แม่พูดขณะที่เดินมาข้างหลังฉันและเริ่มจัดแต่งผมให้ฉัน

"แน่ใจเหรอว่าอยากปล่อยผมลงแบบนี้? แม่ช่วยเกล้าให้ไหม?"

ฉันจ้องมองเธอครู่หนึ่ง สงสัยว่าฉันได้ยินถูกหรือเปล่า ทำไมแม่ของฉัน ผู้ซึ่งแทบไม่มีเวลาให้ฉันเลย ถึงอยากทำผมให้ฉัน ฉันกำลังจะถาม เมื่อประตูเปิดอีกครั้ง และผู้หญิงสองคนที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเดินเข้ามา

"อ๋อ นี่เองจ้ะ" ผู้หญิงที่อายุมากกว่าในสองคนนั้นพูด

"ตื่นเต้นไหมที่จะได้พบกับหมาป่าของเธอในที่สุด?"

ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อย กำลังจะอ้าปากถามว่าพวกเธอเป็นใครและกำลังทำอะไรในห้องของฉัน แม่ของฉันยิ้มเจิดจ้าและหันไป พลิกตัวฉันไปด้วย

"เมย์ จอร์เจีย ฉันขอแนะนำลูกสาวตัวน้อยของฉัน และที่สำคัญกว่านั้น เจ้าของวันเกิด"

เดี๋ยวนะ โอ้โห มันเกิดอะไรขึ้นวะ ทำไมแม่ฉันถึงดีกับฉันขนาดนี้ และคนพวกนี้เป็นใคร?

"เจเนวีฟ ที่รัก" แม่พูดกับฉันด้วยรอยยิ้มปลอมที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นบนใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเธอ

"นี่คือคุณเมย์จากแพ็คแคนาดาใต้ และนี่คือคุณจอร์เจียจากแพ็คอเมริกาใต้"

ขณะที่เธอชี้ไปที่ผู้หญิงทั้งสองคน ฉันยิ้มอย่างเขินอายและก้มศีรษะแสดงความเคารพ

"เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มีลูน่าทั้งสองท่านมาร่วมเฉลิมฉลองกับเรา พวกเธอนั่งอยู่ในสภาร่วมกับพ่อของลูก ลูน่าทั้งหลาย ถ้าพวกคุณจะกรุณาลงไปข้างล่าง งานเลี้ยงจะเริ่มในอีกไม่ช้า"

เมื่อลูน่าทั้งสองพยักหน้าและออกไป แม่ของฉันหันมาหาฉันด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงแทนที่รอยยิ้มเมื่อครู่

"ฟังนะยายหนู เธอจะพูดก็ต่อเมื่อมีคนพูดด้วยเท่านั้น เธอจะไม่ออกห่างจากฉันตลอดทั้งคืน แม้แต่ตอนที่เธอเปลี่ยนร่าง เมื่อเธอเปลี่ยนร่างเสร็จแล้ว เธอจะรอพี่ชายของเธอ เข้าใจไหม? เธอจะไม่นำความอับอายมาสู่ครอบครัวนี้คืนนี้"

เธอเขย่าแขนฉันแรงกว่าที่จำเป็นเพื่อเน้นย้ำประเด็นของเธอ

"แน่นอนค่ะ ฉันจะไม่ทำอะไรที่จะทำให้แพ็คของพ่อเสื่อมเสีย" ฉันพูด ฉันรู้สึกได้ว่าเธอกำแขนฉันแน่นขึ้น และฉันรู้สึกได้ว่ารอยฟกช้ำกำลังจะเกิดขึ้น ขอบคุณเทพีที่ชุดของฉันมีแขนเสื้อ

"ตอนนี้ ฉันจะเกล้าผมให้เธอ แล้วเราจะลงไปข้างล่างเพื่อให้งานนี้ผ่านไป"

"ไม่ต้องค่ะ ขอบคุณ ฉันชอบปล่อยผม ฉันคิดว่ามันเป็นจุดเด่นที่สุดของฉัน"

เธอมองฉันด้วยสายตาดุดัน แล้วเดินไปที่ประตู

"จำไว้นะยายหนู ที่ฉันพูด!"

และแล้วเธอก็จากไป ปล่อยให้ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองตามลำพัง ตามหลักการแล้ว แม่ควรช่วยลูกสาวเตรียมตัวในวันครบรอบ 18 ปี มันควรเป็นวันพิเศษระหว่างแม่กับลูกสาว ฉันถอนหายใจพร้อมรอยยิ้มเศร้าเล็กๆ ฉันรู้ว่ามันไม่มีทางเกิดขึ้นกับฉันหรอก แม่ของฉัน อย่างที่คุณอาจเดาได้ ไม่ค่อยชอบฉันเท่าไหร่ ไม่สิ ลืมไปเถอะ แม่และลูน่าของฉันทนมองหน้าฉันไม่ได้เลย ฉันรู้มาตั้งแต่เด็กแล้วว่าต้องหลีกทางเธอและห้ามเถียงเด็ดขาด ฉันเคยทำในวันพิเศษครั้งหนึ่ง และเรียนรู้อย่างรวดเร็วว่าการเถียงจะทำให้ฉันโดนตบหรือถูกกระชากผมจนหลุดขณะที่ถูกโยนเข้าห้องนอน คงพอจินตนาการออกนะ แล้วพ่อกับพี่ชายฉันอยู่ไหนตอนที่เรื่องพวกนี้เกิดขึ้น? พ่อในฐานะอัลฟ่าและสมาชิกสภา แทบไม่มีเวลาให้ครอบครัว ฉันรักพ่อและรู้ว่าพ่อรักฉัน แต่ฉันไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขา

ส่วนพี่ชายฉัน เขารักฉันมาก และฉันก็รักเขา เขาเริ่มสังเกตเห็นสิ่งที่แม่ทำกับฉัน และเมื่อเขาโตพอ ก็จะแอบเข้ามาในห้องฉันพร้อมอาหารและเครื่องดื่ม หรือแค่มาปลอบใจฉัน เขาถูกจับได้หลายครั้ง แต่ไม่เคยถูกลงโทษเหมือนฉัน เขาเป็นทายาทคนต่อไป ไม่มีใครแตะต้องได้ แม้แต่แม่

กลิ่นน้ำหอมของเธอยังคงอวลอยู่ในห้องฉัน เมื่อเธอพรวดพราดเข้ามาพร้อมลูน่าอีกสองคน ฉันสังเกตว่าเธอสวมชุดราคาแพงและน้ำหอมหรู ฉันรู้ว่ารสนิยมน้ำหอมของแม่นั้นแพงมาก ส่วนใหญ่เป็นชาแนล เธอเป็นผู้หญิงที่สวยงามอย่างน่าทึ่ง และคืนนี้เป็นโอกาสของเธอที่จะอวดโฉมต่อหน้าทั้งฝูงและแขกสำคัญ

เมื่อฉันมองในกระจก ฉันเห็นเด็กสาวธรรมดาที่มีหน้าอกใหญ่เกินไป สะโพกกลมเกินไป และก้นที่บรรยายได้แค่ว่า "เต็ม" ผมของฉันไม่เคยตัดสินใจได้ว่าควรเป็นสีอะไร มันเป็นสีบลอนด์ ฉันคิดว่าอย่างนั้น แต่ซีดจนดูเกือบเป็นสีเงิน มันไม่ตรง แต่ก็ไม่หยิก มันอยู่ระหว่างคลื่นและฟู ฟูมาก ตอนนี้ฉันใส่ผลิตภัณฑ์จัดแต่งทรงผมเยอะมากเพื่อควบคุมความฟู ฉันรู้สึกเหมือนผมหนักเป็นสองเท่า ถ้าพูดให้เข้าใจได้

ขณะที่ฉันเริ่มสวมชุด ฉันอดตำหนิตัวเองไม่ได้ที่เลือกมัน

มันเป็นสีฟ้า แน่นอน และรัดรูปมาก ตอนที่ฉันไปช็อปปิ้ง ฉันมีช่วงเวลาบ้าๆ และคิดว่าช่างมันเถอะ มันจะเป็นแค่คืนนี้เท่านั้น แต่ตอนนี้ฉันกำลังสงสัยในสติของตัวเอง

เมื่อฉันอยู่ในชุดที่น่ากลัวนั่น ฉันก้มลงเพื่อช่วยให้เท้าสอดเข้าไปในรองเท้า พวกมันก็มาจากช่วงเวลาบ้าๆ เหมือนกัน มันสูงมาก ทำให้ความสูงของฉันเกือบ 6 ฟุต และมีสีไพลินเหมือนชุดของฉัน ฉันสูดลมหายใจลึกๆ และออกจากห้องนอน เมื่อฉันมาถึงด้านล่างของบันได ฉันโล่งใจที่เห็นพี่ชายและเพื่อนสนิทรออยู่ ซาร่าไม่เพียงเป็นเพื่อนสนิท เธอเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฉัน และเราสนิทกันมาก เหมือนพี่สาวที่ฉันไม่มี

ฉันไม่เคยมีเพื่อน เพราะเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่ที่มาที่นี่รู้สึกกดดันที่ต้องอยู่ในบ้านอัลฟ่า พวกเขาไม่กลับมาอีก ยิ่งนานวัน มันยิ่งแย่ลง ทุกคนในฝูงรู้ว่าพ่อของฉันปกป้องฉัน เพิ่มพี่ชายที่ปกป้องพอๆ กัน และคุณก็ได้ตัวผลักไสเพื่อนที่สมบูรณ์แบบ

ซาร่าคว้ามือฉันและบีบเบาๆ

"พยายามใจเย็นและอย่าลืมหายใจ" ฉันยิ้มให้เธอและบีบมือเธอเบาๆ เป็นการขอบคุณ ฉันไม่กล้าพูดอะไรตอนนี้ เพราะดูเหมือนฉันเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ไม่เคยมีมาก่อน ฉันไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่เคยร้องไห้ ฉันตั้งใจไม่แสดงน้ำตาที่ฉันเคยร้องมาหลายปีให้ปรากฏอีก แล้วทำไมฉันถึงอารมณ์อ่อนไหวขนาดนี้?

พวกเราทุกคนหันไปทางสวนที่จัดงานปาร์ตี้ ฉันกำลังจะอายุครบ 18 ปี และฉันกำลังพยายามเตรียมตัวสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป ฉันหลับตา ภาวนาเงียบๆ ต่อเทพีให้ช่วยฉันผ่านคืนนี้ไปได้ และสอดแขนเข้ากับแขนพี่ชาย เขากำลังพาฉันไปที่ระเบียงยกพื้นเพื่อให้ฉันได้รับคำอวยพรวันเกิดในนาทีที่ฉันอายุครบ

พิธีนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคน พี่ชายและฉันมีสิทธิพิเศษนี้ในฐานะลูกของอัลฟ่า

ขณะที่เราเดินข้ามระเบียง พี่ชายและแม่กำลังคุยกันเบาๆ เกี่ยวกับแขก แม่ในฐานะลูน่าได้ส่งคำเชิญไปยังฝูงโดยรอบและเชิญอัลฟ่าและคู่ของเขาถ้ามี

ตอนนี้มี 3 จาก 4 ฝูงที่ได้รับเชิญมาที่นี่ แม่พึมพำอะไรบางอย่างใต้ลมหายใจ แต่ฉันก็ได้ยินอยู่ดี อัลฟ่าโจนัสจากฝูงที่ใหญ่ที่สุดยังไม่มา และแม่โกรธและรู้สึกถูกดูหมิ่นที่เขาไม่ได้แจ้งแม่ว่าเขาปฏิเสธคำเชิญ

ฉันไม่เคยพบอัลฟ่าโจนัส มันไม่ได้รบกวนฉันเลยสักนิดที่เขาไม่อยู่ที่นี่

และนี่คือ งานวันเกิด/การเปลี่ยนร่างครั้งแรก/การเชื่อมโยงครั้งแรกของฉัน