บทที่ 76

ความเงียบโรยตัวอยู่ระหว่างเราสองสามนาที แต่มันไม่ใช่ความเงียบที่น่าอึดอัด กลับเป็นความคุ้นเคยและปลอบประโลม

"เธอรู้ได้ยังไง" ในที่สุดเธอก็ถามขึ้น น้ำเสียงแผ่วเบาแต่หนักอึ้งไปด้วยความเหนื่อยล้า

"มันออกข่าวไปทั่วแล้ว" ฉันตอบอย่างอ่อนโยน นิ้วเกลี่ยที่หลังมือของเธอซึ่งตอนนี้ประสานอยู่กับมือของฉัน

"เร็...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ