บทที่ 27

พยายามเดินต่อไป

ปัจจุบัน

การปีนขึ้นลา ร็อคคานี่มันเหนื่อยชิบหายเลย ปกติผมไม่ค่อยบ่นหรอก แต่ความร้อนนี่ดูดพลังผมไปหมด เหงื่อไหลลงมาตามใบหน้า แต่เราก็ยังเดินต่อ ปีนสูงขึ้นไปเรื่อยๆ อินเดียอยู่ตามหลังผมมา จนถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้ยินเธอบ่นสักคำ ซึ่งผมก็ทึ่งมาก พวกเราทั้งคู่ค่อนข้างฟิตอยู่แล้ว ไม่อยากฟัง...