บทสี่ร้อยหนึ่ง

อเดลล์

ฉันได้แต่มองอย่างจนใจยามใบหน้าของกริฟฟินแปรเปลี่ยนเป็นความเปราะบางอย่างที่สุด

เขาลุกขึ้น ถอยห่างจากฉัน และดวงตาที่ไม่รักดีของฉันก็เริ่มเอ่อคลอด้วยน้ำตาอีกครั้ง

เขาไม่อยากบอกฉัน

ฉันพลันปรารถนาเหลือเกินให้เรากลับไปอยู่บนเตียงด้วยกัน ให้ศีรษะของเขาหนุนอยู่บนตักฉัน เหมือนอย่างที่เราเป็น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ