บทสี่ร้อยห้าสิบ

ฉันกะพริบตาครั้งหนึ่ง สองครั้ง แล้วก็เอ่ยขึ้น “ขอโทษนะคะ คุณกำลังพูดกับ ฉัน เหรอคะ”

ในใจฉันรับรู้ได้ว่าร่างของกริฟฟินที่อยู่ข้างๆ เกร็งขึ้น และมือที่จับฉันอยู่ก็บีบแน่นขึ้นอย่างฉับพลันและดูเหมือนจะตั้งใจ แขนของเขาวาดมารอบไหล่แล้วดึงฉันเข้าไปแนบชิดกับอกเขามากขึ้น เขาถอนหายใจแผ่วเบาขณะหันตัวฉันให้ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ